ш. вядро́ вады́ ў печ — у́хнуть ведро́ воды́ в печь;
4. (крыльями) взмахну́ть;
5. (двинуться в большом количестве) ри́нуться; хлы́нуть;
нато́ўп ~ну́ў у адчы́неныя варо́ты — толпа́ ри́нулась (хлы́нула) в откры́тые ворота́;
6. (о воде) хлы́нуть;
7. прогна́ть, погна́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шугану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1.Аднакр.да шугаць.
2.Разм. Рынуцца куды‑н. Вучні шуганулі ад вокнаў, ад дзвярэй за парты.Шамякін.Статак шугануў на суседскі агарод.С. Александровіч.Пальцы рук .. [Гушкі] сціснуліся, скурчыліся; ён шугануў да воза, роўны, высокі.Чорны.// Прагучаць бурна, імкліва. З падворка шугануў на паляну меладычны перазвон званочкаў.Пестрак.
3.Разм. Зваліцца ўніз, шухнуць. Раптам Петрык — вось бяда! — Ледзь не з вершаліны, Закрычаўшы нема: — А-а-а-а!.. — Шугануў з яліны.Гілевіч.Скакаць з таварнага вагона Ніне было высока, але яна адчайна шуганула ўніз.Арабей.
4.Разм. Паліцца, пасыпацца адкуль‑н. [Алег] хацеў крыкнуць, пазваць бацьку, але не паспеў: цераз барты шуганула вада.Гамолка.На спіну шуганула зямля з травою і карэннямі зарасніку.Кулакоўскі.
5.Разм. Прагнаць каго‑н. адкуль‑н. [Іван Іванавіч:] — Дачакаліся, калі шуганулі з нашай зямлі навалач, збераглі яе [Канстытуцыю], як і зямлю, нашым потам, галубкі мае, палітую...Даніленка.
6. Зрабіць што‑н. у вельмі хуткім тэмпе. Трыста падвод з навакольных вёсак выехала ў лес па дрэва для народнага дома. Так шуганулі, што за тыдзень быў гатовы зруб, а за другі тыдзень і ўвесь дом.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)