(
тое, што і стука.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
(
тое, што і стука.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
шту́ка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| шту́ка | шту́кі | |
| шту́кі | ||
| шту́цы | шту́кам | |
| шту́ку | шту́кі | |
| шту́кай шту́каю |
шту́камі | |
| шту́цы | шту́ках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
капа́², -ы́,
Даўнейшая адзінка лічэння: шэсцьдзясят
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праку́да, -ы,
Ахвотнік (ахвотніца) да свавольстваў, розных
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паўкапы́ I полкопны́
паўкапы́ II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шту́ка, -і,
1. чаго. Цэлы, некрануты, непачаты яшчэ прадмет, выраб (звычайна пра рулон тканіны).
2. Асобны прадмет з шэрага аднародных.
3. Наогул пра рэч, прадмет, якую
4.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паўту́зіна,
Палавіна тузіна, шэсць
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашчаслі́віцца, ‑віцца;
Тое, што і пашчаслівіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВІ́ЦЕБСКАЯ РАГО́ЖНАЯ МАНУФАКТУ́РА.
Дзейнічала ў 1899—1905 у Віцебску. У 1900 працавала 95 рабочых, выраблена 70
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)