шраці́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шраці́на шраці́ны
Р. шраці́ны шраці́н
Д. шраці́не шраці́нам
В. шраці́ну шраці́ны
Т. шраці́най
шраці́наю		 шраці́намі
М. шраці́не шраці́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

шраці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

Адзін шарык ружэйнага шроту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шраці́на ж. дроби́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шраці́на, ‑ы, ж.

1. Адзін шарык шроту. Спачатку я ачысціў рану ад гною, дастаў пінцэтам некалькі шрацін, потым прысылаў рану стрэптацыдам і завязаў бінтам. Пальчэўскі.

2. Пра тое, што сваім знешнім выглядам і ўласцівасцямі нагадвае такі шарык. А хмара неба заняла, І лівень з градам хлынуў. Нібы адлітыя са шкла, Сякуць у твар шраціны. Прануза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шраці́на ж Schrótkorn n -(e)s, -körner

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дроби́на шраці́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гранку́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Абл. Буйная шраціна. [Дзед Талаш] палажыў штук шэсць гранкулек, і калі ўсё было гатова, тады пасадзіў на брамку пістон і ўжо болей цвёрдымі і ўпэўненымі крокамі накіраваўся ў Макушы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pellet

[ˈpelət]

n.

1) малы́ камя́к (хле́ба, папе́ры, гразі́); пілю́ля f.

2) шраці́на, ку́лька f. (для страля́ньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лётка 1 ’малая адтуліна ў вуллі ці ў калодзе пчол’ (ТСБМ, ТС, Сл. паўн.-зах.; слуц., КЭС; слаўг., Нар. сл.; глыб., вілен., ашм., іўеў., воран., З нар. сл.; рас., Шатал.; жлоб., добр., Мат. Гом.), лётак ’тс’ (Бяльк.), лётачка ’тс’ (лаг., Жд. 2). Да лётаць (гл.). Параўн. таксама ле́тка 2.

Лётка 2 ’буйная шраціна, круглая куля’ (ТС), малар. ’шрот’ (Сіг.), укр. льотка ’буйны шрот’ запазычаны з польск. lotka ’тс’, якое паходзіць з ням. Loth ’кавалак свінца ў якасці снарада’ або з ням. Lauf‑kugel ’малая куля’ > польск. lofka (Слаўскі, 4, 337). Няясна, аднак, паходжанне рус. уральск. лётка ’ружэйны карцеч’.

Лётка 3 ’малы лешч вагою да 1/2 фунта’ (Касп.), рус. лётка ’гусцяра’ (Зах. Дзвіна). Да ле́тка 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shot

I [ʃɑ:t]

1.

n., pl. shots

1) стрэл -у m.; страля́ньне n., стральба́ f.

2) шраці́на f., шрот -у m., coll.; ку́ля f., снара́д -а m.

3) страло́к -ка́ m.

He is a good shot — Ён до́бры страло́к

4) зды́мак -ку m.; кадр -у m. (сцэ́на з кінафі́льму)

5) Sl. ча́рка ві́скі

6) уко́л -у m., ін’е́кцыя f.

2.

v.t.

1) зараджа́ць (стрэ́льбу, гарма́ту)

2) спрабава́ць, рабі́ць спро́бу

•

- big shot

- call the shots

- like a shot

- not by a long shot

- shot in the arm

II [ʃɑ:t]

1.

v.

p.t. and p.p. of shoot

2.

adj.

затка́ны

blue silk shot with gold — сі́ні шоўк затка́ны залато́й ні́ткай

•

- shot through with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)