шо́стка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шо́стка |
шо́сткі |
| Р. |
шо́сткі |
шо́стак |
| Д. |
шо́стцы |
шо́сткам |
| В. |
шо́стку |
шо́сткі |
| Т. |
шо́сткай
шо́сткаю |
шо́сткамі |
| М. |
шо́стцы |
шо́стках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шо́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Разм. Ігральная карта, якая мае шэсць ачкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)