шліфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што.

1. Апрацоўваць паверхню металу, драўніны і пад. трэннем для надання гладкасці, пэўнай формы.

2. перан. Удасканальваць, паляпшаць.

Ш. мову і стыль твора.

|| зак. адшліфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны.

|| наз. шліфава́нне, -я, н. і шліфо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. шліфава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.) і шліфо́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Шліфавальны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шліфава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шліфу́ю шліфу́ем
2-я ас. шліфу́еш шліфу́еце
3-я ас. шліфу́е шліфу́юць
Прошлы час
м. шліфава́ў шліфава́лі
ж. шліфава́ла
н. шліфава́ла
Загадны лад
2-я ас. шліфу́й шліфу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шліфу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шліфава́ць несов., прям., перен. шлифова́ть; (кожу — ещё) стекли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шліфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак.

1. што. Апрацоўваць паверхню металу, шкла, драўніны і пад. абразіўнымі матэрыяламі, каб зрабіць яе гладкай, з дакладнымі памерамі, надаць ёй пэўную форму. Я лічыў у маленстве суседа багатым: Груд камення ляжаў у яго на двары. Кожны камень рукою ён мацаў шурпатай, Шліфаваў пад страхой ад зары да зары. Ляпёшкін. [Антон Максімавіч:] — Памятай, алмаз трэба доўга шліфаваць, каб ён стаў брыльянтам. Рамановіч. // Знішчаць якія‑н. няроўнасці, рабіць гладкай, роўнай, чыстай паверхню чаго‑н. у працэсе трэння. Скарбы мора збірала вякамі, шліфавала яго, як граніт, — Цудадзейны гарачы камень, Соль жыцця, соль зямлі — сільвініт. Хведаровіч.

2. перан.; каго-што. Удасканальваць, паляпшаць. Нарэшце падышоў час, калі трэба было першы свой «матэрыял» паказаць сакратару. [Максім] доўга і старанна працаваў, шліфаваў, намагаючыся, каб першы твор атрымаўся як мага лепшы. Машара. Жыццё шліфавала мяне і часам з надзвычайным болем зразала з мяне розныя лішнія, непатрэбныя каросты. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шліфава́ць

1. спец. schléifen* vt; políeren vt; schmírgeln vt (наждаком); féilen vt (напільнікам);

2. перан. разм. féilen vt, ábschleifen* vt, (den létzten) Schliff gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шліфава́ць

(польск. szlifować, ад ням. schleifen)

1) апрацоўваць да гладкасці якую-н. паверхню;

2) перан. удасканальваць, паляпшаць што-н. (напр. ш. стыль артыкула).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шліфава́ць

(польск. szlifować, ад ням. schleifen)

1) апрацоўваць да гладкасці якую-н. паверхню (напр. ш. мармур);

2) перан. удасканальваць, паляпшаць што-н. (напр. ш. стыль артыкула).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

адшліфава́ць гл. шліфаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вышлифо́вывать несов. вышліфо́ўваць, шліфава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обшлифо́вывать абшліфо́ўваць, ашліфо́ўваць, шліфава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)