Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шкіле́т, -а, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.
1. Сукупнасць касцей, якія ствараюць цвёрдую аснову цела чалавека і жывёл.
Ш. чалавека.
На яго страшна глянуць: ш. (пра вельмі худога чалавека).
2.перан. Аснова, каркас.
Ш. будынка.
|| прым.шкіле́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шкіле́тм., в разн. знач. скеле́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шкіле́т, ‑а, М ‑леце, м.
1. Сукупнасць касцей, якія ствараюць цвёрдую аснову цела чалавека і жывёл. Шкілет чалавека. Шкілет каня.//перан. Пра вельмі худога, хворага, знясіленага чалавека. Дужа падазрона ўжо гаварыў гэты кульгавы шкілет.Новікаў.
2. Аснова, каркас; астаткі чаго‑н. Прасохлыя шкілеты леташніх касецкіх будак жаўцелі сярод свежай зелені.Кулакоўскі.То тут, то там стаяць шкілеты абгарэлых машын, гарматы з разадранымі стваламі.Даніленка.
3.перан. Тое, што служыць асновай для далейшага развіцця, канструявання; схема. Поруч з вершамі Танк піша ў гэты час дробныя празаічныя творы, якія цяжка назваць апавяданнямі, бо фабульны шкілет у іх вельмі слабы, гэта проста імпрэсіі.У. Калеснік.
[Грэч. skeleton.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
шкіле́тманат, тсперан Skelétt n -(e)s, -e, Geríppe n -s, -;
худы́ як шкіле́т nur noch Haut und Knóchen; knóchendürr
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ВО́СЕВЫ ШКІЛЕ́Т,
аддзел унутр.шкілета пазваночных. Прадстаўлены хордай, пазванкамі і рэбрамі. У кругларотых (міногі, міксіны) і некат. рыб хорда захоўваецца пажыццёва, у большасці пазваночных яна ў працэсе антагенезу выціскаецца целамі пазванкоў. У рыб восевы шкілет прадстаўлены храстковым або касцявым пазваночнікам, што раздзелены на тулаўны і хваставы аддзелы; у наземных пазваночных ён мае шыйны, грудны, паяснічны, крыжавы, рухомы хвастцовы аддзелы.