шклі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шклю́ шклі́м
2-я ас. шклі́ш шкліце́
3-я ас. шклі́ць шкля́ць
Прошлы час
м. шклі́ў шклі́лі
ж. шклі́ла
н. шклі́ла
Загадны лад
2-я ас. шклі́ шклі́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шкліць несов. стекли́ть, застекля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шкліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Прымацоўваць, устаўляць шкло ў што‑н. Шкліць вокны. / у перан. ужыв. У лагчыне стаялі лужыны каламутнае вады. Ночы шклілі іх тонкім лядком. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкліць буд. verglásen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

остекля́ть несов. шкліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застекля́ть несов. шкліць, зашкля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шклі́цца, ‑ліцца; незак.

Зал. да шкліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шкліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скліць 1 ‘скуліць, ныць’ (Касп.). Магчыма, іншая ступень чаргавання да склець (гл.).

Склі́ць 2 ‘шкліць’ (Нас.). Гл. шкліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

szklić

незак. шкліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)