чэ́рчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
чэ́рчаны |
чэ́рчаная |
чэ́рчанае |
чэ́рчаныя |
| Р. |
чэ́рчанага |
чэ́рчанай чэ́рчанае |
чэ́рчанага |
чэ́рчаных |
| Д. |
чэ́рчанаму |
чэ́рчанай |
чэ́рчанаму |
чэ́рчаным |
| В. |
чэ́рчаны (неадуш.) чэ́рчанага (адуш.) |
чэ́рчаную |
чэ́рчанае |
чэ́рчаныя (неадуш.) чэ́рчаных (адуш.) |
| Т. |
чэ́рчаным |
чэ́рчанай чэ́рчанаю |
чэ́рчаным |
чэ́рчанымі |
| М. |
чэ́рчаным |
чэ́рчанай |
чэ́рчаным |
чэ́рчаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чэ́рчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
чэ́рчаны |
чэ́рчаная |
чэ́рчанае |
чэ́рчаныя |
| Р. |
чэ́рчанага |
чэ́рчанай чэ́рчанае |
чэ́рчанага |
чэ́рчаных |
| Д. |
чэ́рчанаму |
чэ́рчанай |
чэ́рчанаму |
чэ́рчаным |
| В. |
чэ́рчаны (неадуш.) чэ́рчанага (адуш.) |
чэ́рчаную |
чэ́рчанае |
чэ́рчаныя (неадуш.) чэ́рчаных (адуш.) |
| Т. |
чэ́рчаным |
чэ́рчанай чэ́рчанаю |
чэ́рчаным |
чэ́рчанымі |
| М. |
чэ́рчаным |
чэ́рчанай |
чэ́рчаным |
чэ́рчаных |
Кароткая форма: чэ́рчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чэ́рчаны
1. прил. че́рченный;
2. прил. че́рченый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чэ́рчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад чарціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарці́ць, чарчу́, чэ́рціш, чэ́рціць; чэ́рцім, чэ́рціце, чэ́рцяць; чэ́рчаны; незак., што.
1. Праводзіць лінію, рысу.
Ч. лініі ў сшытку.
Ч. круг цыркулем.
2. Рабіць чарцёж чаго-н.
Ч. план дома.
|| зак. начарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рцім, -чэ́рціце, -чэ́рцяць; -чэ́рчаны.
|| наз. чарчэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адчарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рчаны; зак., што.
1. Аддзяліць рысай; адкрэсліць.
2. Скончыць чарціць.
|| незак. адчэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зачарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рцім, -чэ́рціце, -чэ́рцяць; -чэ́рчаны; зак., што.
Пакрыць рысамі, чарцяжом.
З. ліст паперы.
|| незак. зачэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
че́рченный прич.
1. чэ́рчаны, рысава́ны;
2. крэ́слены; см. черти́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
начарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рчаны; зак.
1. гл. чарціць.
2. што і чаго. Чэрцячы, зрабіць якую-н. колькасць.
Н. картаў, планаў.
|| незак. начэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расчарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рцім, -чэ́рціце, -чэ́рцяць; -чэ́рчаны; зак., што.
Нанесці на што-н. штрыхі, лініі ў патрэбных кірунках.
Р. паперу.
|| незак. расчэ́рчваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. расчэ́рчванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)