чу́ласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. чу́ласць
Р. чу́ласці
Д. чу́ласці
В. чу́ласць
Т. чу́ласцю
М. чу́ласці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чу́ласць ж.

1. чу́ткость, отзы́вчивость; душе́вность; сердобо́льность, сердобо́лие ср.;

2. чувстви́тельность;

1, 2 см. чу́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́ласць, ‑і, ж.

1. Здольнасць успрымаць знешнія раздражненні органамі пачуццяў. Чуласць пальцаў музыканта. □ [Нявідны] абярнуўся ў нежывога, страціўшага чуласць і прытомнасць чалавека. Колас. // Тонкае, вострае ўспрыманне. Вясна і праца выгналі з думак [Зосі] рэшткі хваравітай чуласці да ўспамінаў. Чорны. З чуласцю прыслухоўваецца .. [Ілька] да вясковых зыкаў, як скрыпяць вароты і стукаюць цапы, як спяваюць вясковыя, дзяўчаты. Каваль. // Адчувальнасць. Унутраная чуласць да навакольнага памагае герою зліць душу з прыродай, і, наадварот, тонкае адчуванне прыроды выклікае прыліў унутраных сіл і творчасці. Гіст. бел. сав. літ. Паэт валодае павышанай чуласцю да хараства жыцця, ён улюбёны ў родную прыроду, ва ўсё светлае, чыстае, высакароднае. Перкін.

2. Увага да людзей; спагадлівасць, спачувальнасць. Максім быў маўклівы, і за маўклівасцю яго недзе глыбока ў душы хавалася чуласць. Брыль. Максім Танк — паэт-лірык, які заўсёды вызначаўся чуласцю да гора і радасці народа. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́ласць ж.

1. (здольнасць успрымаць органамі пачуццяў) Empfíndlichkeit f -, Fühlbarkeit f -;

2. (спачувальнасць) Zártgefühl n -(e)s, Féingefühl n; Táktgefühl n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чу́лы, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да каго-н. з любоўю, уважліва, спагадліва.

Ч. чалавек.

2. Які сведчыць пра ўважлівасць, спагадлівасць да людзей.

Чулыя словы.

3. Уражлівы, успрымальны.

Чулае дзіцячае сэрца.

4. Які тонка, лёгка ўспрымае што-н. органамі пачуццяў.

Ч. слых.

|| наз. чу́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

добрасардэ́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць добрасардэчнага; дабрата характару, спагадлівасць, чуласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sensitivity [ˌsensəˈtɪvəti] n. (to) ура́жлівасць; чу́ласць, чуллі́васць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сердобо́льность чу́ласць, -ці ж., спага́длівасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kind-heartedness [ˌkaɪndˈhɑ:tɪdnəs] n. дабрыня́, чу́ласць, спага́длівасць, пато́ля

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ачарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які стаў чэрствы; падсохлы.

2. перан. Які страціў чуласць, спагадлівасць. Ачарсцвелае сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)