чу́йна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
чу́йна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чу́йна нареч., разг. чу́тко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́йна прысл, чу́йны

1. (пра слых) scharf; héllhörig (з вострым, тонкім слыхам);

чу́йн сон léichter Schlaf;

чу́йн слых schárfes Gehör;

чу́йнае ву́ха schárfes [gútes] Gehör;

2. (які востра перажывае) zártfühlend, féinfühlig, téilnahmsvoll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

czujnie

пільна, чуйна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чу́тко нареч.

1. чу́йна;

2. чу́ла, спага́дліва; см. чу́ткий;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

watchfully

[ˈwɑ:tʃfəli]

adv.

пі́льна; чу́йна, ува́жліва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

shyly

[ˈʃaɪli]

adv.

1) нясьме́ла, сарамлі́ва

2) пужлі́ва, палахлі́ва

3) недаве́рліва; чу́йна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

здзічэ́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які здзічэў, стаў дзікім (у 1 знач.). Здзічэлы сад. □ Здзічэлы конь.. чуйна ўзняў галаву ад вады.. і кінуўся прэч. Караткевіч.

2. перан. Які адвык ад людзей, ад культурных звычак; нелюдзімы. Здзічэлы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чутка, чуйна

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Schlúmmer

m -s дрымо́та

in (léichtem) ~ líegen* — драма́ць, чу́йна спаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)