чу́йна прысл, чу́йны

1. (пра слых) scharf; hllhörig (з вострым, тонкім слыхам);

чу́йн сон lichter Schlaf;

чу́йн слых schrfes Gehör;

чу́йнае ву́ха schrfes [gtes] Gehör;

2. (які востра перажывае) zrtfühlend, finfühlig, tilnahmsvoll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)