чува́ць, у форме інф. і ў знач. вык.
1. Можна чуць, чуецца.
Ч., як дождж барабаніць у шыбы.
2. Ёсць звесткі пра каго-, што-н. (разм.).
Што ч. на свеце? Бацька не вярнуўся з вайны, і нічога не чуваць пра яго.
3. Успрымацца органамі пачуццяў.
Ч. пах дыму.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
чува́ць несов.
1. в знач. безл. сказ. слы́шно;
адсю́ль мне нічо́га не ч. — отсю́да мне ничего́ не слы́шно;
2. (ощущаться, чувствоваться) слы́шаться;
чува́ць пах кве́так — слы́шится за́пах цвето́в;
3. в знач. вводн. сл. слы́шно; говоря́т;
◊ ві́дам не віда́ць, слы́хам не ч. — погов. ви́дом не вида́ть, слы́хом не слыха́ть; не ви́дано, не слы́хано
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
чува́ць, у форме інф., у знач. вык.
1. Можна чуць. Добра чуваць быў натужны шум матора. Мележ. Цішыня ў скверы, акрамя птушыных галасоў, нічога не чуваць. Кулакоўскі.
2. Разм. Ёсць звесткі пра каго‑, што‑н. [Я. Сегень:] — Нічога пра .. [сына Нахлябіча] нідзе не чуваць. Чорны. — Як там, скажыце, — пажылы невялікі чалавек паказваецца з гумна і, згортваючы вяроўку, падыходзіць да нас, — як там, вы ж лепш ведаеце палітыку гэну, з вайною, скажыце, нічога не чуваць? Скрыган.
3. Адчуваць, адчувацца; успрымацца. У хаце чуваць дым ад махоркі. Відаць пасля, як ён цягнецца адразу ў печ у чалеснік. Пташнікаў. За спакойным тонам пісьма чуваць вялікае хваляванне, можа, нават гора. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чува́ць вык безас man hört, man kann hören;
добра чува́ць man hört gut, es ist gut zu hören;
мне дрэ́нна чува́ць ich höre schlecht;
◊ што чува́ць? was ist zu hören?, was gibt es Néues?;
чува́ць, як му́ха праляці́ць ≅ man könnte éine Nádel fállen hören
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
по́чут, -у, м.
У выразе: і почуту няма — нічога не чуваць (пра каго-, што-н.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
слы́шно
1. безл., в знач. сказ. чува́ць, чу́тна, чутно́;
2. в знач. вводн. сл., разг. чува́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ніадку́ль, прысл.
Ні з якога месца, ні з якога боку.
Н. няма звестак.
Н. не чуваць галасоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сос², -у, м. (разм.).
Нікацінавая смала, якая збіраецца пасля курэння ў цыбуку люлькі.
Ён прапах сосам, што за паўвярсты чуваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
нячу́тны, -ая, -ае.
Такі, што не робіць шуму; якога не чуваць зусім, вельмі ціхі.
Прайсці нячутнымі крокамі.
|| наз. нячу́тнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ціш і ці́ша, -ы, ж.
1. Адсутнасць гукаў, шуму; спакой, цішыня.
У начной цішы чуваць далёкія выстралы.
2. Ціхае, бязветранае надвор’е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)