чарапі́чны, -ая, -ае.

1. гл. чарапіца.

2. Прызначаны для вырабу чарапіцы.

Ч. завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарапі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарапі́чны чарапі́чная чарапі́чнае чарапі́чныя
Р. чарапі́чнага чарапі́чнай
чарапі́чнае		 чарапі́чнага чарапі́чных
Д. чарапі́чнаму чарапі́чнай чарапі́чнаму чарапі́чным
В. чарапі́чны (неадуш.)
чарапі́чнага (адуш.)		 чарапі́чную чарапі́чнае чарапі́чныя (неадуш.)
чарапі́чных (адуш.)
Т. чарапі́чным чарапі́чнай
чарапі́чнаю		 чарапі́чным чарапі́чнымі
М. чарапі́чным чарапі́чнай чарапі́чным чарапі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарапі́чны черепи́чный; черепи́тчатый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарапі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да чарапіцы; прызначаны для вырабу чарапіцы. Чарапічная вытворчасць. Чарапічны завод.

2. Зроблены з чарапіцы. Белыя аканіцы і ярка-чырвоны чарапічны дах, веранда і чысценькія, пасыпаныя жоўтым пяском сцяжынкі між сапраўднага гушчару [глогу] і вінаграднай лазы — усё сведчыла аб руплівасці гаспадыні дома. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарапі́чны буд, маст Zíegel-, Dáchziegel-;

чарапі́чны дах Zíegeldach n -(e)s, -dächer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чарапі́ца, -ы, ж.

1. зб. Тое, што і дахоўка.

Дом пакрыты чарапіцай.

2. Асобная пласцінка з абпаленай гліны — плоская ці з пазамі і выступамі.

|| прым. чарапі́чны, -ая, -ае.

Ч. дах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цаге́льна-чарапі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цаге́льна-чарапі́чны цаге́льна-чарапі́чная цаге́льна-чарапі́чнае цаге́льна-чарапі́чныя
Р. цаге́льна-чарапі́чнага цаге́льна-чарапі́чнай
цаге́льна-чарапі́чнае		 цаге́льна-чарапі́чнага цаге́льна-чарапі́чных
Д. цаге́льна-чарапі́чнаму цаге́льна-чарапі́чнай цаге́льна-чарапі́чнаму цаге́льна-чарапі́чным
В. цаге́льна-чарапі́чны (неадуш.)
цаге́льна-чарапі́чнага (адуш.)		 цаге́льна-чарапі́чную цаге́льна-чарапі́чнае цаге́льна-чарапі́чныя (неадуш.)
цаге́льна-чарапі́чных (адуш.)
Т. цаге́льна-чарапі́чным цаге́льна-чарапі́чнай
цаге́льна-чарапі́чнаю		 цаге́льна-чарапі́чным цаге́льна-чарапі́чнымі
М. цаге́льна-чарапі́чным цаге́льна-чарапі́чнай цаге́льна-чарапі́чным цаге́льна-чарапі́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дах, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Верхняя частка будынка, якая засцерагае яго ад дажджу, снегу.

Чарапічны д.

2. Пра дом, жыллё, прытулак.

◊

Пад адным дахам (разм.) — у адным доме з кім-н.

|| прым. да́хавы, -ая, -ае.

Дахавае жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Zíegeldach

n -(e)s, -dächer чарапі́чны дах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ко́зка 1 ’трыножак’, ’сажань’ (Мат. Гом.). Гл. казан.

◎ Ко́зка 2 ’бакас’ (Мат. Гом.). Параўн. укр. козарка ’від дзікай гусі’, рус. казара, казарка ’тс’. Магчыма, цюркскага паходжання (тур. kaz ’гусь’) (Булахоўскі, 3, 238). Параўн. ЕСУМ, 2, 340.

◎ Ко́зка 3 ’грыб саркадон чарапічны’ (ТС). Гл. каза 6.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)