чарапашкі

т. 17, с. 222

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шчытнікі-чарапашкі

т. 18, кн. 1, с. 5

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чарапа́шка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чарапа́шка чарапа́шкі
Р. чарапа́шкі чарапа́шак
Д. чарапа́шцы чарапа́шкам
В. чарапа́шку чарапа́шак
Т. чарапа́шкай
чарапа́шкаю		 чарапа́шкамі
М. чарапа́шцы чарапа́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кло́п-чарапа́шка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кло́п-чарапа́шка клапы́-чарапа́шкі
Р. клапа́-чарапа́шкі клапо́ў-чарапа́шак
Д. клапу́-чарапа́шцы клапа́м-чарапа́шкам
В. клапа́-чарапа́шку клапо́ў-чарапа́шак
Т. клапо́м-чарапа́шкай
клапо́м-чарапа́шкаю		 клапа́мі-чарапа́шкамі
М. клапу́-чарапашцы клапа́х-чарапа́шках

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарапа́шкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да чарапашкі.

2. Які зроблены з чарапашкі (у 1 знач.). [Марына Паўлаўна] падыходзіць да Карызнавага стала, бярэ адтуль фатаграфію ў стракатай чарапашкавай асадцы і доўга-доўга ўзіраецца ў прыгожы вясёлы твар маладой дзяўчыны. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клоп-чарапа́шка (род. клапа́-чарапа́шкі) м., зоол. клоп-черепа́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клоп-черепа́шка зоол. клоп-чарапа́шка, род. клапа́-чарапа́шкі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарапа́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Памянш.-ласк. да чарапаха. Лодкі пад’язджалі да берага, людзі зносілі ў шатры чарапашкі. Тут іх разбівалі і чагосьці шукалі ў сярэдзіне. Маўр.

2. Насякомае атрада клапоў, небяспечны шкоднік злакавых раслін. Дразды і гракі ў вялікай колькасці знішчаюць шкодніка палёў — чарапашку. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́мпум

(індз. wampum, ад wampumpeag = ніткі, на якія нанізаны чарапашкі)

маніста з чарапашак, якое ў індзейцаў Паўн. Амерыкі было ўпрыгожаннем, мела функцыі грошай і пісьма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лігаме́нт

(лац. ligamentum = перавязь)

1) эластычны цяж з рогападобнага рэчыва, які злучае чарапашкі двухстворкавых малюскаў;

2) анат. звязкі, якія ўмацоўваюць суставы або ўтрымліваюць унутраныя органы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)