цясні́на, -ы, мн. -ы, -ні́н, ж.

Вузкая, глыбокая рачная даліна з крутымі стромкімі схіламі.

Глыбокая ц. ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цясні́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цясні́на цясні́ны
Р. цясні́ны цясні́н
Д. цясні́не цясні́нам
В. цясні́ну цясні́ны
Т. цясні́най
цясні́наю		 цясні́намі
М. цясні́не цясні́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цясні́на ж.

1. тесни́на;

2. (узкая долина в горах) уще́лье ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Цясніна 4/126

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цясніна

т. 17, с. 198

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цясні́на, ‑ы, ж.

Вузкая, глыбокая рачная даліна з крутымі стромкімі схіламі. Далёка, там, дзе роў злучаўся з глыбокай цяснінай рэчкі, стаялі машыны. Асіпенка. На працягу гадоў [рачулка] .. стварыла цясніну са стромкімі, як муры, берагамі. Маўр. // Вузкі праход паміж гарамі, скаламі і пад. Гучны адзінокі стрэл пачуўся воддалі, рэха пранесла яго далёка, і ён паўтарыўся недзе ў гулкай цясніне гор. Самуйлёнак. Ёсць у Альпах далёкіх сяло, Ледзь бялее між горных цяснін. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цясні́на ж. тс. геагр. Énge f -, -n, Hóhlweg m -(e)s, -e, Éngpass m -es, -pässe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цясні́на Вузкая западзіна, праход паміж узгоркаў (Слаўг.). Тое ж цясня́дзь, цесніна́, цясме́нь, цясмі́нь, вузкіня́ (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ДАР’Я́ЛЬСКАЯ ЦЯСНІ́НА,

у даліне р Церак, у месцы перасячэння ёю Бакавога хр. Вял. Каўказа, у Грузіі і Паўн. Асеціі. На працягу 3 км глыб. да 1000 м. Па Д.ц. праходзіць Ваенна-Грузінская дарога. Д.ц. была вядома стараж. географам як «Вароты Каўказа» (Аланскія вароты).

т. 6, с. 60

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэфіле́¹, нескл., н. (спец.).

Цясніна або вузкі, цесны праход паміж узвышшамі, вадаёмамі.

Горнае д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)