цэліба́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цэліба́т
Р. цэліба́ту
Д. цэліба́ту
В. цэліба́т
Т. цэліба́там
М. цэліба́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэліба́т, -ту м., церк. целиба́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэліба́т, ‑у, М ‑баце, м.

Абавязковая бясшлюбнасць, устаноўленая для каталіцкага духавенства і праваслаўнага манаства.

[Ад лац. caelebs — нежанаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэлібат

т. 17, с. 161

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цэліба́т рэл Zölibat n, m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цэліба́т

(лац. caelibatus, ад caelebs = нежанаты)

абавязковая бясшлюбнасць, устаноўленая для каталіцкага духавенства.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

целиба́т церк. цэліба́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

celibacy [ˈselɪbəsi] n. цэліба́т, бясшлю́бнасць;

a vow of celibacy абяца́нне/заро́к бясшлю́бнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

celibat, ~u

м. цэлібат; бясшлюбнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unmarried [ˌʌnˈmærid] adj. незаму́жняя; нежана́ты;

an unmarried mother ма́ці-адзіно́чка;

unmarried state eccl. бясшлю́бнасць, цэліба́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)