цы́цка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цы́цка цы́цкі
Р. цы́цкі цы́цак
Д. цы́ццы цы́цкам
В. цы́цку цы́цкі
Т. цы́цкай
цы́цкаю		 цы́цкамі
М. цы́ццы цы́цках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цы́цка ж., разг.

1. (у женщины) грудь; си́ська;

2. (у млекопитающих) сосо́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́цка, ‑і, ДМ ‑ццы; Р мн. ‑цак; ж.

Разм.

1. Грудзі жанчыны. [Старая:] — А ты глядзі — малая ўстане ды цыцкі папросіць... Брыль. — Вось бачыце, якое .. [дзіця]? — стаяла на сваім гаспадыня. — Ёй дай матчыну цыцку. Новікаў.

2. Сасок у млекакормячых. Цыцкі ў каровы патрэскаліся. □ Пасля, сумуючы па цыццы, У адным капаліся [парасяты] карытцы. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цы́цка ж разм

1. (жаночая) Brust f -, Brüste, Búsen m -s, -;

кармі́ць цы́цкай (дзіця) stíllen vt;

адня́ць дзіця́ ад цы́цкі ein Kind entwöhnen;

2. анат (сасок) Brústwarze f -, -n; заал Zítze f -, -n (у жывёл)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цыцка

Том: 36, старонка: 264.

img/36/36-264_1342_Цыцка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

цы́цкі, -цак, адз. цы́цка, -і, ДМ -ццы, ж. (разм.).

1. Грудзі жанчыны.

2. Саскі ў млекакормячых жывёлін.

Ц. ў каровы патрэскаліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cycek

м. разм. цыцка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Zítze

f -, -n разм.

1) сасо́к, цы́цка

2) вы́мя, до́йла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пумпы́ська фалькл. ’цыцка’, эўфем. ’палавы орган’: вазьму я быську, ды за пумпыську: а дай, быську, малака! (ушац., Полымя, 2000, 11, 140), рус. смал. пупы́ська ’тс’. Утварэнне з экспрэсіўнай асновай пумп‑, суадноснай з пуп‑, для называння круглых кароткіх прадметаў, параўн. пупы́шка ’мякіш, кончык пальца’ (гл. пупышы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Су́тка, суто́к ’сасок, цыцка’ (Ласт.). Параўн. польск. sutka, sutek ’тс’, sutki ’грудзі’, якія Брукнер (527) параўноўвае з балг. су́ча ’ссаць’, лат. sukt ’тс’, ад кораня *su‑, прадстаўленага ў ст.-інд. sunoti ’выціскае’. Борысь (588) не выключае магчымай сувязі з і.-е. *seu̯‑/*su‑ ’сок, выціскаць сок, хлябтаць, ссаць, высмоктваць’, аднак не бачыць працягу ў славянскім матэрыяле. Адзінкавая фіксацыя прымушае меркаваць пра магчымае запазычанне з польскай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)