цыга́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цыга́н цыганы́
Р. цыгана́ цыгано́ў
Д. цыгану́ цыгана́м
В. цыгана́ цыгано́ў
Т. цыгано́м цыгана́мі
М. цыгане́ цыгана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цыга́н цыга́н, -на́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыга́н, -на́ м. цыга́н;

◊ ко́жны ц. сваю́ кабы́лу хва́ліць — посл. всяк кули́к своё боло́то хва́лит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыга́н,

гл. цыганы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыга́н м Zigéuner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Gypsy [ˈdʒɪpsi] n. цыга́н; цыга́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гита́н (испанский цыган) гіта́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіта́н (род. гіта́на) м. (испанский цыган) гита́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zigéuner

m -s, - цыга́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Cygan

м. цыган

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)