цо́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. цо́кну цо́кнем
2-я ас. цо́кнеш цо́кнеце
3-я ас. цо́кне цо́кнуць
Прошлы час
м. цо́кнуў цо́кнулі
ж. цо́кнула
н. цо́кнула
Загадны лад
2-я ас. цо́кні цо́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час цо́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цо́кнуць сов., однокр.

1. (языком) щёлкнуть;

2. цо́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да цокаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цо́каць, цо́кнуць (языком) schnálzen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цо́каць¹, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць адрывістыя кароткія гукі, стукаючы чым-н. цвёрдым аб камень, метал і пад.

Падковы цокаюць па бруку.

2. Утвараць кароткія звонкія гукі (пра птушак, звяроў і пад.).

|| аднакр. цо́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. цо́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Наці́кнуць ’напомніць, нагадаць’ (Ян.), нацекну́ць ’намякнуць’ (ТС), націкаць ’найсці на след, напасці на след’ (Гарэц., Др.). Да цік ’памяць, кемнасць’, параўн. na cik ’на памяць’: na cik nie prychodič (Арх. Федар.), цокнуць ’раптоўна ўцяміць’, нецікавы ’з аслабленымі разумовымі здольнасцямі’ (ТС), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

щёлкнуть сов., однокр.

1. (дать щелчок) пстры́кнуць;

2. (произвести звук) пстры́кнуць; ля́снуць; шчо́ўкнуць; цмо́кнуць; цо́кнуць;

3. (орех и т. п.) лу́снуць;

4. шчо́ўкнуць, цёхнуць; см. щёлкать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)