цемнава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цемнава́ты цемнава́тая цемнава́тае цемнава́тыя
Р. цемнава́тага цемнава́тай
цемнава́тае		 цемнава́тага цемнава́тых
Д. цемнава́таму цемнава́тай цемнава́таму цемнава́тым
В. цемнава́ты (неадуш.)
цемнава́тага (адуш.)		 цемнава́тую цемнава́тае цемнава́тыя (неадуш.)
цемнава́тых (адуш.)
Т. цемнава́тым цемнава́тай
цемнава́таю		 цемнава́тым цемнава́тымі
М. цемнава́тым цемнава́тай цемнава́тым цемнава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цемнава́ты темнова́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цемнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Няпоўнасцю, не зусім цёмны (у 1, 2 знач.). За дзвярыма, на шырокім і ўжо цемнаватым калідоры, на хаду дзяўчына выняла з кішэнькі фартуха хустачку і прылажыла яе, раз і другі, да вачэй. Брыль. Доўга я глядзеў на цемнаваты абадок вакол ствала на бярозе, мацаў яго рукамі. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цемнава́ты zíemlich dúnkel; hálbdunkel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цямра́вы, -ая, -ае (разм.).

Змрочны, цемнаваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўзмро́чны, -ая, -ае.

Не зусім асветлены, цемнаваты.

П. пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

полутёмный паўцёмны, напаўцёмны, цемнава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ciemnawy

цемнаваты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

swarthy

[ˈswɔrðI]

adj.

смугля́вы, сму́глы, цемнава́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dusky

[ˈdʌski]

adj.

1) цемнава́ты, чарня́вы; цьмя́ны

2) пану́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)