цвялі́ць, цвялю́, цве́ліш, цве́ліць; незак., каго-што.

1. Дражніць, раздражняць.

Ц. сабаку.

2. перан. Верадзіць, трывожыць.

Ц. успаміны.

Ц. душу.

|| зак. уцвялі́ць, -вялю́, -ве́ліш, -ве́ліць; -ве́лены (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цвялі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цвялю́ цве́лім
2-я ас. цве́ліш цве́ліце
3-я ас. цве́ліць цве́ляць
Прошлы час
м. цвялі́ў цвялі́лі
ж. цвялі́ла
н. цвялі́ла
Загадны лад
2-я ас. цвялі́ цвялі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час цве́лячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цвялі́ць несов.

1. (раздражать приставанием) дразни́ть;

2. береди́ть;

ц. ра́ну — береди́ть ра́ну;

ц. успамі́ны — береди́ть воспомина́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цвялі́ць, цвялю, цвеліш, цвеліць; незак., каго-што.

1. Дражніць, раздражняць. [Ілья Ільіч:] — Дзеці бегаюць па вуліцы, сабак цвеляць. Кулакоўскі. — Ой, сціхні хоць ты, Сяргей, не цвялі душу, — замахаў на Церахава Павел Кукушкін. Місько. // Выклікаць зайздрасць. [Мацвей] з першага разу адолеў араць і ўжо Андрушку паказваў, што ён ледзь не адной рукой можа трымаць плуг. А Андрушку гэта цвяліла. Лобан. // Хваляваць, расчульваць каго‑н. Частушкі аб каханні Мішка сабраў у папуры і так цвяліў імі хлопцаў і дзяўчат, так расчульваў, што рабіліся яны, як ліповыя — гні куды хочаш. Ермаловіч.

2. Выклікаць якія‑н. пачуцці, надзеі, жаданні. Мае сябры, Надзея цвеліць, Што не рассыплецца краса — Яна дажджом пялёсткаў белых Аквеціць новы зорны сад. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвялі́ць (дражніць) nécken vt; hänseln vt (кпіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уцвялі́ць гл. цвяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дразни́ть несов. дражні́ць, цвялі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пацвялі́ць, ‑цвялю, ‑цвеліш, ‑цвеліць; зак., каго.

Разм. Цвяліць некаторы час. Пацвяліць сабаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tease [ti:z] v.

1. дражні́ць, цвялі́ць, кпіць

2. надаку́чваць; дамага́цца

3. начэ́сваць, узбіва́ць валасы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Кві́лінне ’жаласныя крыкі птушак, звяроў’ (Гарэц.). Гл. цвяліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)