Хве́дар

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Хве́дар Хве́дары
Р. Хве́дара Хве́дараў
Д. Хве́дару Хве́дарам
В. Хве́дара Хве́дараў
Т. Хве́дарам Хве́дарамі
М. Хве́дару Хве́дарах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ільяшэвіч Хведар

т. 7, с. 204

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чэрня Хведар

т. 17, с. 333

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Жычка Хведар Дзмітрыевіч

т. 6, с. 477

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чарнышэвіч Хведар Іосіфавіч

т. 17, с. 241

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

менаві́та, часц.

1. Ужыв. для падкрэслівання, узмацнення якога-н. члена сказа ў знач. якраз так.

Ён сказаў м. так.

2. у складзе злуч. Ужыв. перад пералічэннем каго-, чаго-н.

З’явіліся ўсе, а м.: Алесь, Рыгор і Хведар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казырка́сты, ‑ая, ‑ае.

З вялікім казырком. Андрэйчыкаў Хведар.. выпрасіў у Васіля казыркастую флоцкую фуражку. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакура́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Разм. Куражыцца некаторы час. І Хведар паедзе. Пакуражыцца ўсе шафёры любяць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпіхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Тое, што і падапхнуць (у 1 знач.). Дзядзька Хведар прывітаўся па-ваеннаму і падпіхнуў хлопчыка наперад. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлаго́днець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Паддацца лагоднасці, стаць лагодным, ласкавым. Васіль развесяліўся, разлагоднеў, быццам не ён сам, а Хведар зрабіў яму даўно жаданую ласку. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)