хвальба́, -ы́, ж.

1. Празмернае расхвальванне сваіх вартасцей, заслуг, учынкаў, часта перабольшаных.

2. Адабрэнне, пахвала каму-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хвальба́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. хвальба́
Р. хвальбы́
Д. хвальбе́
В. хвальбу́
Т. хвальбо́й
хвальбо́ю
М. хвальбе́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хвальба́ ж., мн. нет

1. хвастовство́ ср.; похвальба́;

2. похвала́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвальба́, ‑ы, ж.

1. Празмернае расхвальванне сваіх вартасцей, часта перабольшаных заслуг, учынкаў і пад. Паны ў хвальбе не зналі меры, Самім сабе не мелі веры. Колас.

2. Адабрэнне, пахвала каму‑н. Не, не хваліце сціпласць маю, Вам пахвальба не да твару, Хоць ад хвальбы я і растаю, Нібыта цукар ад вару!.. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хвальба́ ж разм

1. (празмернае расхвальванне) Prahleréi f -, Gróßtun n -s, Ángabe f -, Wíchtigtuerei f -;

2. (адабрэнне) Lob n -(e)s; Belóbigung f - (усхваленне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выхваля́нне, -я, н.

1. гл. выхваляцца.

2. Саманадзейная хвальба, самахвальства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлестако́ўшчына, ‑ы, ж.

Нястрымная хвальба, хлусня; легкадумнасць.

[Ад імя Хлестакова, аднаго з герояў камедыі М. В. Гогаля «Рэвізор».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанфаро́нства, ‑а, н.

Разм. Паводзіны фанфарона, хвальба, выхвалянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

boast​1 [bəʊst] n. хвальба́, выхвале́нне; самахва́льства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выхваля́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выхваляцца (у 1 знач.).

2. Саманадзейная хвальба, самахвальства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)