фі́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фі́га фі́гі
Р. фі́гі фі́г
Д. фі́зе фі́гам
В. фі́гу фі́гі
Т. фі́гай
фі́гаю		 фі́гамі
М. фі́зе фі́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фі́га¹, -і, ДМ фі́зе, мн. -і, фіг, ж. (разм.).

Тое, што і дуля (у 2 знач.).

◊

Фіга з маслам — нічога, зусім нічога.

Фіга на талерцы — непрыемнасць для каго-н., прыхаваная ветлівасцю, далікатнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́га², -і, ДМ фі́зе, мн. -і, фіг, ж.

1. Субтрапічнае дрэва сямейства тутавых, смакоўніпа, інжыр.

2. Плод гэтага дрэва.

|| прым. фі́гавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́га I ж.

1. (дерево) фи́га;

2. (плод этого дерева) фи́га, инжи́р м., ви́нная я́года

фі́га II ж., разг. ку́киш м., шиш м., фи́га, ду́ля;

◊ паказа́ць (вы́ставіць) фі́гу — показа́ть фи́гу (ку́киш, шиш, ду́лю);

ф. з ма́слам, ф. на тале́рцы — ку́киш (фи́га) с ма́слом;

фі́гай но́са не даста́ць — фи́гой но́са не доста́ть;

глядзі́ць у кні́гу, а ба́чыць фі́гу — погов. смо́трит в кни́гу, а ви́дит фи́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фі́га ​1, ‑і, ДМ фізе, ж.

Разм. Тое, што і дуля (у 3 знач.). Падарожнік тыцнуў Сымону ў самыя вочы дзве фігі. Бядуля.

•••

Без фігі не да носа гл. нос.

Глядзець у кнігу, а бачыць фігу — нічога не разумець.

Фіга з маслам; фіга на талерцы — нічога, зусім нічога.

Фігу з’есці гл. з’есці.

фі́га ​2, ‑і, ДМ фізе, ж.

1. Субтрапічнае дрэва сямейства тутавых; смакоўніца.

2. Плод гэтага дрэва. Вялікія кашы з фінікамі, фігамі,.. гранатамі, апельсінамі і ўсялякай агароднінай стаяць на бруку. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́га ж.

1. (плод) Féige f -, -n;

2. (дрэва) Féigenbaum m -(e)s, -bäume;

3. (кукіш) Féige f -, -n;

◊

атрыма́ць фі́гу з ма́слам разм. nichts bekómmen*, leer áusgehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фі́га

(польск. figa < фр. figue, ад лац. ficus)

1) субтрапічнае дрэва сям. тутавых, а таксама плод гэтага дрэва; смакоўніца;

2) разм. дуля, кукіш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фіга; хвіга, дуля, кукіш, шыш (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

шиш м., прост. ку́кіш, -ша м., фі́га, -гі ж.;

◊

ни шиша́ фі́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́ля, -і, мн. -і, дуль, ж.

1. Гатунак летніх груш з вялікімі салодкімі пладамі, а таксама плод гэтага дрэва.

Бабуля частавала нас смачнымі дулямі.

2. Кукіш, фіга (разм., груб.).

Даць, паказаць дулю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)