ушанава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ушанава́нне ушанава́нні
Р. ушанава́ння ушанава́нняў
Д. ушанава́нню ушанава́нням
В. ушанава́нне ушанава́нні
Т. ушанава́ннем ушанава́ннямі
М. ушанава́нні ушанава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ушанава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. ушанаваць.

2. Урачыстасці ў гонар юбіляра і пад.

У. ветэранаў працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ушанава́нне ср.

1. по́честь ж.;

вае́нныя ўшанава́нні — вое́нные по́чести;

2. (торжество) че́ствование;

у. юбіля́ра — че́ствование юбиля́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ушанава́нне, ‑я, н.

1. Выражэнне павагі, пашаны; пэўныя цырыманіяльныя дзеянні як адзнака прызнання чыіх‑н. заслуг. Назаўтра пахавалі мы Бартало і Найдзёніка разам, з усімі нашымі партызанскімі ўшанаваннямі... Гроднеў. [Варанецкі:] — У гэтай зале ёсць людзі, якія, можа, больш варты ўшанавання, чым я. Дуброўскі.

2. Урачыстасці ў гонар юбіляра. Ушанаванне юбіляра. Ушанаванне перадавікоў працы. □ [М. Танк] .. быў членам Усесаюзнага камітэта па ўшанаванню памяці А. Міцкевіча. Бугаёў.

3. Прыстойнасць асобы. Сур’ёзныя твары .. [палешукоў] часта рабіліся вясёлымі, і дружныя покаты смеху напаўнялі вуліцу. Пры гэтым палешукі, як па камандзе, адкідалі назад галовы і выпучвалі жываты. Але гэта было толькі ў тых выпадках, калі якая-небудзь з кабет, пераступіўшы ўсякія граніцы жаночага ўшанавання, адпускала штось вельмі жыццёвае і сакавітае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушанава́нне н.

1. (пашана, павага) Éhrenbezeigung f -, -en, Éhrenerweisung f -, -en;

2. (урачыстае) Éhrung f -, -en, Éhrenbezeigungen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ушанава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак.

1. каго-што. Выказаць пашану, павагу каму-, чаму-н.

У. чыю-н. памяць.

У. сваёй прысутнасцю.

У. памяць мінутным маўчаннем.

2. каго (што). Урачыста павіншаваць у сувязі з чым-н.

У. юбіляра.

|| незак. ушано́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. ушано́ўванне, -я, н.

|| наз. ушанава́нне, -я, н.

Ваенныя ўшанаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

veneration [ˌvenəˈreɪʃn] n. fml паша́на; ушанава́нне;

hold smth. in veneration шанава́ць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

че́ствование

1. (действие) ушано́ўванне, -ння ср.;

2. (торжество) ушанава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

celebration [ˌselɪˈbreɪʃn] n.

1. святкава́нне

2. урачы́стасць; свя́та

3. услаўле́нне, ушанава́нне

4. царко́ўная слу́жба, набажэ́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éhrung

f -, -en

1) ушано́ўванне, ушанава́нне

2) паша́на

~ erwéisen* — ака́зваць ушанава́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)