устано́ўчы, -ая, -ае (афіц.).

Які мае сваёй мэтай заснаванне, арганізацыю чаго-н.

У. сход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устано́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. устано́ўчы устано́ўчая устано́ўчае устано́ўчыя
Р. устано́ўчага устано́ўчай
устано́ўчае		 устано́ўчага устано́ўчых
Д. устано́ўчаму устано́ўчай устано́ўчаму устано́ўчым
В. устано́ўчы (неадуш.)
устано́ўчага (адуш.)		 устано́ўчую устано́ўчае устано́ўчыя (неадуш.)
устано́ўчых (адуш.)
Т. устано́ўчым устано́ўчай
устано́ўчаю		 устано́ўчым устано́ўчымі
М. устано́ўчым устано́ўчай устано́ўчым устано́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

устано́ўчы учреди́тельный;

у. сход — учреди́тельное собра́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устано́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае сваёй мэтай заснаванне, арганізацыю чаго‑н. Устаноўчы сход. Устаноўчы з’езд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устано́ўчы Gründungs-, Stíftungs;

устано́ўчы сход konstituíerende Versámmlung, verfássungsgebende Versámmlung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Устаноўчы сейм (Польшча) 6/89

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Устаноўчы сход (Албанія) 1/229

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Устаноўчы сход,

прадстаўнічая ўстанова ў Расіі.

т. 16, с. 270

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

устаноўчы сход,

вышэйшы дзяржаўны орган; выбарная прадстаўнічая ўстанова.

т. 16, с. 270

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Устаноўчы сход 1789-91

т. 16, с. 270

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)