успы́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. успы́шка успы́шкі
Р. успы́шкі успы́шак
Д. успы́шцы успы́шкам
В. успы́шку успы́шкі
Т. успы́шкай
успы́шкаю		 успы́шкамі
М. успы́шцы успы́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

успы́шка ж., в разн. знач. вспы́шка;

у. по́раху — вспы́шка по́роха;

у. эпідэ́міі — вспы́шка эпиде́мии;

у. гне́ву — вспы́шка гне́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успы́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Раптоўнае загаранне, непрацяглы бляск, нядоўгае ззянне. Успышка бензіну. □ Зноў на рэйках нікога няма, а ад участка да ўчастка пакаціліся вогненныя ўспышкі. Васілеўская. Нечакана вокны ад агароду асвяціліся імгненнай успышкай маланкі. Даніленка. І следам за ўспышкай зарніц Даносіла ветрам здалёку Дыханне бурлівых крыніц. Кірэенка.

2. Раптоўнае кароткачасовае і моцнае праяўленне чаго‑н. Успышка тыфу. □ Яркімі ўспышкамі паўстаюць у маёй памяці абразкі самага ранняга дзяцінства. Бядуля. // Нечаканае праяўленне раздражнення, абурэння. Валенда панура маўчаў. Успышка гневу не зрабіла яго цвярозым. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

успы́шка ж.

1. (полымя) Áufflammen n -s, Áuflodern n -s; Áufblitzen n -s; Explosión f -, -en (выбух); Verpúffung f -, -en (газу);

успы́шка святла́ Líchtblitz m -es, -e, Áufleuchten n -s;

2. фота Blitz m -es, -e, Blítzgerät n -(e)s, -e, Blítzer m -s (прылада);

3. перан. Áusbruch m -(e)s, -brüche (эпідэміі); Áufloderm n, Áufflammen n (жарсці)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

успы́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; зак.

1. Раптоўна разгарэцца, загарэцца.

Успыхнула запалка.

Успыхнуў пажар.

2. перан. Раптоўна пачацца, узнікнуць (пра пачуцці, грамадскія ўзрушэнні і пад.).

Успыхнуў бой.

Успыхнула сварка.

3. перан. Пачырванець (ад хвалявання, збянтэжанасці і пад.).

|| незак. успы́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. успы́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (да 1 і 2 знач.).

У. бензіну.

У. тыфу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́бліск, -у, мн. -і, -аў, м.

Успышка чаго-н.

В. агню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бліск, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Успышка святла.

Б. маланкі.

2. Хуткі позірк.

Кідаць злосныя бліскі ў чый-небудзь бок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вспы́шка ж.

1. успы́шка, -кі ж.;

вспы́шка по́роха успы́шка по́раху;

2. вы́бух, -ху ж.;

вспы́шка гне́ва вы́бух гне́ву.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарніца,

успышка святла на гарызонце.

т. 6, с. 538

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бліск, ‑у, м.

1. Успышка святла. Бліск маланкі. // Яркае святло. Сонца паўдзённага бліск Слепіць вочы. Чарот.

2. Быстры погляд. Бліск вачамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)