усло́вный в разн. знач. умо́ўны;

усло́вный знак умо́ўны знак;

усло́вное согла́сие умо́ўная зго́да;

усло́вная пра́вда умо́ўная пра́ўда;

усло́вная ли́ния перен. умо́ўная лі́нія;

усло́вный жест умо́ўны жэст;

усло́вный сою́з грам. умо́ўны злу́чнік;

усло́вное наклоне́ние грам. умо́ўны лад;

усло́вная па́хота с.-х. умо́ўнае во́рыва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умо́ўны в разн. знач. усло́вный;

у. знак — усло́вный знак;

у. прыгаво́р — усло́вный пригово́р;

усё, што вы гаво́рыце, ве́льмі ўмо́ўнае — всё, что вы говори́те, о́чень усло́вно;

~ная дэкара́цыя — усло́вная декора́ция;

~нае па́ліва — усло́вное то́пливо;

○ у. рэфле́кс — усло́вный рефле́кс;

у. злу́чнік — грам. усло́вный сою́з;

у. лад — грам. сослага́тельное наклоне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рефле́кс в разн. знач. рэфле́кс, -су м.;

усло́вный рефле́кс умо́ўны рэфле́кс;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэфле́кс, -су м., в разн. знач. рефле́кс;

○ безумо́ўны р. — безусло́вный рефле́кс;

умо́ўны р. — усло́вный рефле́кс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сігна́л, -лу м., прям., перен. сигна́л;

умо́ўны с. — усло́вный сигна́л;

газе́та атрыма́ла трыво́жны с. — газе́та получи́ла трево́жный сигна́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предположи́тельный які мярку́ецца, магчы́мы; (условный) умо́ўны; (приблизительный) прыблі́зны; (примерный) пры́кладны;

предположи́тельный результа́т прыблі́зны (магчы́мы) вы́нік;

всё э́то о́чень предположи́тельно усё гэ́та ве́льмі ўмо́ўна (прыблі́зна).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абы́

1. частица ли́шь бы;

а. сказа́ць — ли́шь бы сказа́ть;

а. адчапі́цца — ли́шь бы отде́латься;

2. частица (при выражении желания) то́лько бы, ли́шь бы;

а. яна́ прыйшла́ — то́лько бы (ли́шь бы) она́ пришла́;

3. союз цели ли́шь бы;

ты хо́чаш прыміры́ць усі́х, а. ці́ха было́ — ты жела́ешь примири́ть всех, ли́шь бы бы́ло споко́йно;

4. союз условный то́лько бы, ли́шь бы;

усё ўла́дзіцца, а. то́лькі ён быў жывы́ — всё устро́ится, то́лько бы он был жив;

◊ а. з рук — ли́шь бы как, кое-ка́к, безразли́чно, как попа́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВЫШЭ́ЙШАЯ НЕРВО́ВАЯ ДЗЕ́ЙНАСЦЬ,

сукупнасць складаных фізіял. працэсаў у вышэйшых аддзелах кары вял. паўшар’яў і падкоркавых утварэннях галаўнога мозга, што забяспечваюць аптымальнае індывід. прыстасаванне чалавека і жывёл да зменлівых умоў знешняга і ўнутр. асяроддзя. Падпарадкоўваецца прынцыпам дэтэрмінізму, узаемаабумоўленасці, узаемасувязі, структураванасці і адбываецца праз аналіз усёй інфармацыі, вычляненне асобных кампанентаў і аб’яднанне іх у камбінацыі, якія ўзгадняюцца з акцэнтнай матывацыяй паводзін. Тэрмін уведзены І.П.Паўлавым як эквівалент паняцця «псіхічная дзейнасць», каб падкрэсліць адрозненні вышэйшай нервовай дзейнасці ад «ніжэйшай нерв. дзейнасці», што аперыруе наборам спадчынных, пастаянных, уласцівых усім прадстаўнікам дадзенага віду безумоўных рэфлексаў на прамую актывацыю спецыялізаваных рэцэптараў, яны каардынуюць узаемаадносіны паміж рознымі функцыян. сістэмамі, падтрымліваюць стабільны ўнутраны стан арганізма (гамеастаз): узровень крывянога і асматычнага ціску, анкатычнага ціску, т-ры цела, колькасць глюкозы ў крыві і інш. Больш складаныя формы рэфлексаў — інстынкты — таксама з’яўляюцца выражэннем генетычна зафіксаванага вопыту папярэдніх пакаленняў.

Вышэйшая нервовая дзейнасць узнікае ў ходзе эвалюцыі на аснове «ніжэйшай нерв. дзейнасці», кантралюе яе і будуецца на аснове ўмоўных рэфлексаў, якія выпрацоўваюцца на працягу жыцця асобіны. З яе развіццём набываецца здольнасць адказваць на непасрэдныя дзеянні стымулаў (болевых, харчовых, палавых і інш.), на аддаленыя іх прадвеснікі, выдзяляць фармальную суадноснасць паміж патрэбнасцю і абставінамі, якія заканамерна папярэднічаюць яе рэалізацыі. Раздражняльнікі становяцца ўмоўнымі або сігналамі, якія ўключаюць адаптыўныя паводзіны праз сувязь паміж нейронамі, што ўспрымаюць умоўны раздражняльнік і ўваходзяць у дугу безумоўнага рэфлексу. У процілегласць безумоўным умоўныя рэфлексы зменлівыя, часовыя, утвараюцца і знікаюць з дапамогай розных відаў прыроджанага і набытага тармажэння. Яны пастаянна ўскладняюцца і ўдасканальваюцца, што пашырае адаптыўныя магчымасці індывіда да падзей знешняга асяроддзя.

Матэрыяліст. ідэя аб рэфлекторнай прыродзе псіхічных працэсаў выказана І.М.Сечанавым у кн. «Рэфлексы галаўнога мозга» (1863). Далейшая яе распрацоўка належыць Паўлаву, які стварыў метад вывучэння вышэйшай нервовай дзейнасці ў хранічным эксперыменце і выявіў прынцыповыя яе заканамернасці. Значнасць прыроджаных і набытых формаў паводзін у працэсе анта- і філагенезу зменьваецца на карысць перавагі ўмоўных рэфлексаў. У чалавека ў дадатак да першай сігнальнай сістэмы ўзнікае другая сігнальная сістэма ў выглядзе мовы. Па суадносінах гэтых сістэм адрозніваюць 3 тыпы людзей: мысліцельны, мастацкі і сярэдні. Слова надзяляе вышэйшую нервовую дзейнасць здольнасцю да абстрагавання, абагульнення, мыслення, творчасці. Сіла, ураўнаважанасць і рухомасць працэсаў узбуджэння і тармажэння ляжаць у аснове асаблівасцей вышэйшай нервовай дзейнасці. Паўлаў вылучыў 4 варыянты яе: моцны, ураўнаважаны, рухомы (сангвінік); моцны, неўраўнаважаны, узбудлівы (халерык); моцны, ураўнаважаны, інертны (флегматык); слабы (меланхолік). Адно са складаных праяўленняў — дынамічны стэрэатып.

Вучэнне аб вышэйшай нервовай дзейнасці мае тэарэт. і шырокае прыкладное значэнне ў медыцыне, псіхалогіі, педагогіцы, кібернетыцы, арганізацыі працы і інш. сферах чалавечай дзейнасці. Сав. вучонымі распрацаваны тэорыі функцыян. сістэм (П.К.Анохін), паглыблены ўяўленні пра механізмы памяці і цэнтр. тармажэння (І.С.Берыташвілі), самарэгуляцыі мозга праз сімпатычную сістэму (Л.А.Арбелі), пра ўзаемаадносіны кары і ўнутр. органаў (К.М.Быкаў), кампенсацыі парушаных яе функцый (Э.А.Асрацян), выяўлены асаблівасці вышэйшай нервовай дзейнасці ў дзяцей у норме і паталогіі (А.Г.Іваноў-Смаленскі, М.І.Краснагорскі) і інш.

Літ.:

Орбели Л.А. Вопросы высшей нервной деятельности. М.; Л., 1949;

Павлов И.П. Полн. собр. соч. Т. 1—6. 2 изд. М., 1951—52;

Сеченов И.М. Рефлексы головного мозга. М., 1961;

Беленков Н.Ю. Условный рефлекс и подкорковые образования. М., 1965;

Физиология высшей нервной деятельности. Ч. 1—2. М., 1970—71;

Анохин П.К. Очерки по физиологии функциональных систем. М., 1975.

У.М.Калюноў.

т. 4, с. 333

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каб

1. союз цели что́бы, чтоб;

зро́блена ўсё, каб вы́ратаваць яго́ — сде́лано всё, что́бы спасти́ его́;

спяша́юся, каб паспе́ць на цягні́к — тороплю́сь, чтоб успе́ть на по́езд;

2. союз условный е́сли бы, е́сли б; кабы́;

каб ён змог, то зрабі́ў бы сам — е́сли бы он смог, то сде́лал бы сам;

3. частица чтоб, что́бы;

каб гэ́тага больш не было́! — чтоб (что́бы) э́того бо́льше не́ было!;

каб ты ло́пнуў! — бран. чтоб ты ло́пнул!

4. частица (при выражении неосуществимого желания) е́сли б, е́сли бы; (в соединении с частицей то́лькі при выражении желания — ещё) то́лько б, то́лько бы; лишь бы;

эх, каб ён быў жывы́! — эх, е́сли б (е́сли бы) он был жив!;

каб то́лькі ён быў здаро́вы! — то́лько б (то́лько бы, лишь бы) он был здоро́в!;

◊ каб ды калі́ б — шутл. е́сли бы да кабы́;

каб цябе́ разарва́ла — прост., вульг. чтоб тебя́ разорва́ло;

каб ён спрах — будь он нела́ден;

каб жа ве́даў — е́сли бы знал;

каб ды калі́ б вы́рас у ро́це грыб — погов. е́сли бы да кабы́ вы́росли во рту грибы́;

каб ве́даў, дзе пава́лішся, дык бы лёг — погов. е́сли бы знал, где упадёшь, так лёг бы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

как​II союз;

1. сравнит. ст. як; (при словах, служащих сравнением — ещё) ні́бы, бы́ццам; (нежели — ещё) як, чым;

бе́лый, как снег бе́лы, як (ні́бы, бы́ццам) снег;

жгло, как огнём палі́ла, як (ні́бы, бы́ццам) агнём;

широ́кий, как мо́ре шыро́кі, як (ні́бы, бы́ццам) мо́ра;

поёт, как солове́й спява́е, як (ні́бы, бы́ццам) салаве́й;

случи́лось э́то не по́зже, как (чем) позавчера́ гэ́та зда́рылася не пазне́й, як (чым) пазаўчо́ра;

2. (временной) як; (в предложениях с оттенком непосредственного следования одного действия за другим — ещё) калі́;

как уви́дишь его́, расскажи́ обо всём як (калі́) уба́чыш яго́, раскажы́ аб усі́м;

прошёл год, как мы ви́делись прайшо́ў год, як мы ба́чыліся;

3. (условный) як, калі;

к кому́ же мне обрати́ться, как не к вам да каго́ ж мне звярну́цца, як (калі́) не да вас;

4. (при вводн. сл. и выражениях) як;

как ви́дно, ты собра́лся в путь як віда́ць, ты сабра́ўся ў даро́гу;

как бы, как бу́дто як бы, як бы́ццам;

как бы не… як бы не…;

как бы там ни́ было як бы там ні было́;

как…, так и як…, так і;

как то́лько як то́лькі, ледзь то́лькі;

ме́жду тем как між тым як;

как ви́дите вводн. сл. як ба́чыце;

как ви́дно вводн. сл. як віда́ць;

как наприме́р вводн. сл. як напры́клад;

как наро́чно вводн. сл. як на то́е, як наўмы́сна, як назнаро́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)