уро́да, -ы, Д -дзе.

1. мн. -ы, уро́д, м. і ж. Чалавек з фізічным недахопам, брыдкім абліччам.

2. ж. Натура, характар; прырода.

Такая ўжо яго ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уро́да

‘натура, характар’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. уро́да
Р. уро́ды
Д. уро́дзе
В. уро́ду
Т. уро́дай
уро́даю
М. уро́дзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уро́да

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уро́да уро́ды
Р. уро́ды уро́д
Д. уро́ду уро́дам
В. уро́ду уро́д
Т. уро́дам уро́дамі
М. уро́дзе уро́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уро́да

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уро́да уро́ды
Р. уро́ды уро́д
Д. уро́дзе уро́дам
В. уро́ду уро́д
Т. уро́дай
уро́даю		 уро́дамі
М. уро́дзе уро́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уро́да

1. м. и ж. уро́д м.;

2. приро́да ж., нату́ра ж., хара́ктер м.;

така́я ўжо яго́ ўро́да — такова́ его́ приро́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Урода (воз.), гл. Урада

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

уро́да, ‑ы, ДМ ‑дзе.

1. м. і ж. Чалавек з фізічным недахопам, з брыдкім абліччам. Хоць дзіцятка ўрода, Але бацьку шкода. Крапіва. Але мачыха давяла мужу, што сын у яго ўрода і няўклюда. Сачанка.

2. ж. Натура, характар; прырода. [Яўхім:] — Ну і цаца ж ты! Як бог знае, дзе расла! [Ганна:] — Дзе ні расла, а такая вырасла. Урода такая. І другая не буду! Мележ. Мы знаем, ён [дзядзька Антось] рыбак з уроды. І ўсякіх рыб ён знае ходы. Колас.

3. ж. Абл. Ураджай (у 2 знач.). — На сена ўрода ў гэтым годзе, — гледзячы, як растуць копы, падняўся Костусь. Васілевіч. Дай жыту, светлы май, Дождж і пагоду, Добрую ўроду Дай яму, дай. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урода

Том: 35, старонка: 127.

img/35/35-127_0668_Урода.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Míssgeburt

f -, -en

1) вы́радак, уро́да, пачва́ра

~ der Hölle — вы́людак; параджэ́нне пе́кла

2) мед. або́рт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

семья́ в разн. знач. сям’я́, -м’і́ ж.;

глава́ семьи́ галава́ сям’і́;

семья́ пчёл сям’я́ (рой) пчол;

языкова́я семья́ мо́ўная сям’я́;

◊

в семье́ не без уро́да посл. у сям’і́ не без вы́радка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)