урачы́, ураку́, урачо́ш, урачо́; урачо́м, урачаце́, ураку́ць; уро́к, -ракла́, -ло́; урачы́; урачо́ны; зак., каго-што і без дап.

Тое, што і сурочыць.

|| незак. урака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

урачы́

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ураку́ урачо́м
2-я ас. урачэ́ш урачаце́
3-я ас. урачэ́ ураку́ць
Прошлы час
м. уро́к ураклі́
ж. уракла́
н. уракло́
Загадны лад
2-я ас. урачы́ урачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час уро́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

урачы́ сов., разг. сгла́зить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

урачы́, ураку, урачэш, урачэ; урачом, урачаце, уракуць; пр. урок, уракла, ‑ло; заг. урачы; зак., каго-што і без дап.

Паводле забабонных уяўленняў — пашкодзіць каму‑, чаму‑н. благім вокам; прынесці няшчасце, хваробу. Хавала [маці] ўсё ад вачэй тваіх сініх, Баялася Усё — каб хаця ты не урок. Тармола. // Разм. Пахваламі, прадказаннем чаго‑н. добрага паклікаць дрэннае. — Так, майго Васільку, каб не ўрачы, усе любяць за яго людскасць, самавітасць. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урачы́ разм durch den bösen Blick behéxen [verhéxen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

«Урачы без межаў»

т. 16, с. 250

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Урачы свету за прадухіленне ядзернай вайны»

т. 16, с. 250

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

У́рач

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. У́рач
Р. У́рачы
Д. У́рачы
В. У́рач
Т. У́раччу
М. У́рачы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

урака́ць гл. урачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уракну́ць сов., см. урачы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)