ура́ніць

‘ураніць што-небудзь (сустрэчу); параніць каго-небудзь, што-небудзь (ураніць нагу сякерай)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ура́ню ура́нім
2-я ас. ура́ніш ура́ніце
3-я ас. ура́ніць ура́няць
Прошлы час
м. ура́ніў ура́нілі
ж. ура́ніла
н. ура́ніла
Загадны лад
2-я ас. ура́нь ура́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час ура́ніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

урані́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ураню́ уро́нім
2-я ас. уро́ніш уро́ніце
3-я ас. уро́ніць уро́няць
Прошлы час
м. урані́ў урані́лі
ж. урані́ла
н. урані́ла
Загадны лад
2-я ас. урані́ урані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час урані́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заплакаць, расплакацца, праслязіцца, хліпнуць, усхліпнуць; загаласіць, зараўці, разраўціся (разм.) □ заліцца слязьмі, пусціць слязу, ураніць слязу, даць волю слязам, не ўтрымаць слязы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)