назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| упа́дку | |
| упа́дку | |
| упа́дкам | |
| упа́дку | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| упа́дку | |
| упа́дку | |
| упа́дкам | |
| упа́дку | 
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Стан аслаблення дзейнасці, змяншэння актыўнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1. 
2. 
◊ ма́еш ста́так, му́сіш мець і ўпа́дак — 
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Пагаршэнне агульнага стану чаго‑н.; агульны распад, разлажэнне. 
2. 
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́сці да упа́дку чаго
знахо́дзіцца ў ста́не упа́дку sich im Níedergang befínden*;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дэмараліза́цыя, -і, 
Заняпад духу, дысцыпліны, разлажэнне, а таксама разбэшчанасць, 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэгрэ́с, -у, 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падзе́нне, -я, 
1. 
2. Маральнае разлажэнне, 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заняпа́д, -у, 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэмараліза́цыя, ‑і, 
1. 
2. 
[Фр. démoralisation.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)