уну́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уну́к уну́кі
Р. уну́ка уну́каў
Д. уну́ку уну́кам
В. уну́ка уну́каў
Т. уну́кам уну́камі
М. уну́ку уну́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уну́к, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Сын сына або дачкі.

2. мн. Дзеці сына або дачкі.

У мяне ўжо ёсць унукі.

Садзяць маладыя дрэўцы ўнукі Мічурына (перан.).

|| памянш. уну́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уну́к м.

1. внук;

2. перен., только мн. пото́мки;

◊ хто ба́бе не ўнук? — кто ба́бушке не внук?

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уну́к, ‑а, м.

1. Сын дачкі або сына. Вестка — унук нарадзіўся — прыйшла. От жа сэрца і рвецца: Як там? Што там у іх? Каб магла, Паляцела б, здаецца... Гілевіч.

2. толькі мн. (уну́кі, ‑аў). Нашчадкі. Хто высаджваў ля бруку Сотні дрэўцаў густых? — Мы, Мічурына ўнукі, Тут вырошчваем іх. Нядзведскі. — Трэба, .. каб гэтую казку [пра прыгажуню-Алёну] заўсёды памяталі нашы дзеці і ўнукі, каб яны мацней любілі і бераглі тое, што ёсць у іх, — нібы гаворачы сам з сабою, пачаў Рыгор Васільевіч. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уну́к м

1. Énkel m -s, -, Énkelsohn m -(e)s, söhne;

2. мн:

уну́кі (нашчадкі) Náchkommen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скрыча́цца, -чу́ся, -чы́шся, -чы́цца; -чы́мся, -чыце́ся, -ча́цца; -чы́ся; зак.

Знемагчы ад крыку.

Унук скрычаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Уну́кі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Уну́кі
Р. Уну́к
Уну́каў
Д. Уну́кам
В. Уну́кі
Т. Уну́камі
М. Уну́ках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

внук уну́к, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grandson [ˈgrænsʌn] n. уну́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grandchild [ˈgræntʃaɪld] n. (pl. grandchildren) уну́к; уну́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)