уляце́ць, улячу́, уляці́ш, уляці́ць; уляці́м, улеціце́, уляця́ць; уляці́; зак.

1. у што. З лёту, на ляту пранікнуць куды-н.

Ластаўка ўляцела ў сенцы.

2. у што. Вельмі хутка ўбегчы, уехаць куды-н. (разм.).

У. у хату.

3. у што. Упасці, уваліцца ў што-н. (разм.).

У. у яму.

У. у гразь.

4. безас., каму. Папасці за якую-н. правіннасць (разм.).

Яму ўляцела ад бацькоў.

|| незак. улята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уляце́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. улячу́ уляці́м
2-я ас. уляці́ш улеціце́
3-я ас. уляці́ць уляця́ць
Прошлы час
м. уляце́ў уляце́лі
ж. уляце́ла
н. уляце́ла
Загадны лад
2-я ас. уляці́ уляці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час уляце́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уляце́ць сов.

1. влете́ть; (о птицах, бабочках — ещё) впорхну́ть;

ла́стаўка ўляце́ла ў акно́ — ла́сточка влете́ла (впорхну́ла) в окно́;

2. разг. (быстро войти, въехать, вбежать) влете́ть;

хло́пчык ~це́ў у ха́ту — ма́льчик влете́л в избу́;

3. безл., разг. влете́ть, попа́сть;

яму́ ўляце́ла ад бацько́ў — ему́ влете́ло (попа́ло) от роди́телей;

4. разг. (свалиться во что-л. глубокое) упа́сть;

у. у я́му — упа́сть в я́му;

◊ у. у капе́ечку — влете́ть в копе́ечку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уляце́ць, улячу, уляціш, уляціць; зак.

1. З лёту, на ляту пранікнуць, трапіць куды‑н.; заляцець унутр чаго‑н. Уляцела ластаўка ў сенцы. □ Ужо на другі дзень, калі раздавалі вячэру, у камеру Максіма ўляцеў муштук ад папяросы. Машара. У гэты момант у акон уляцела граната. Сяржант спрытна схапіў яе і кінуў назад немцам. Прокша.

2. Разм. Вельмі хутка ўвайсці, убегчы, уехаць куды‑н. Адчыніліся дзверы і ў хату не ўбегла, а ўляцела перапалоханая маці. Сачанка. Машына віхрам уляцела на калгасны двор і спынілася як укопаная. Шахавец. Калі поезд уляцеў у лес і ценем пакрыла акно, .. [спадарожнікі] абодва надоўга сціхлі. Пестрак.

3. Разм. Упасці, уваліцца ў што‑н. Уляцець у яму. Уляцець у гразь.

4. безас. каму. Разм. Папасці (за якую‑н. правіннасць). — Будзе мне за вас [хлопцаў], уляціць! — заенчыў салдат. Рамановіч. Па тым, як моцна, бразнулі дзверы і зазвінела ў сенцах вядро, Геня зразумеў, што яму ўляціць ад маці за такога сябра. Пташнікаў. // Трапіць у непрыемнае становішча. Вось спатканне, дык спатканне! У бяду ўляціш якраз. Колас.

•••

Уляцець у капейку (капеечку) — тое, што і абысціся ў капейку (капеечку) (гл. абысціся).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уляце́ць разм. (хутка забегчы ўнутр) heréinstürzen vi (s);

◊

уляце́ць у капе́йку ins Geld géhen*, j-n téuer zu stehen kómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

упы́рхнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; зак.

Пырхаючы, уляцець.

Верабей упырхнуў у акно.

|| незак. упы́рхваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уляцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запорхну́ть сов., разг. заляце́ць, уляце́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

влете́ть сов.

1. (внутрь) уляце́ць; (наверх) узляце́ць;

2. перен. (быстро въехать, вбежать) разг. уляце́ць;

3. перен. (попасть впросак) разг. уляце́ць, тра́піць;

4. безл. (достаться за что-л.) разг. уляце́ць, папа́сці;

◊

влете́ть в копе́ечку уляце́ць у капе́ечку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

впорхну́ть сов., прям., перен. упы́рхнуць, уляце́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)