уляпі́ць, уляплю́, уле́піш, уле́піць; уле́плены; зак.

1. што ў што. Лепячы, уставіць.

У. мазаіку ў сцяну.

2. перан., што і каму. Моцна ўдарыць, выцяць каго-н. (разм.).

У. яму снежкай.

У. у вуха.

3. перан., што. Прычыніць, зрабіць што-н. (замяняе дзеясловы даць, паставіць і пад.; разм.).

У. вымову.

У. вучню двойку.

|| незак. уле́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уляпі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уляплю́ уле́пім
2-я ас. уле́піш уле́піце
3-я ас. уле́піць уле́пяць
Прошлы час
м. уляпі́ў уляпі́лі
ж. уляпі́ла
н. уляпі́ла
Загадны лад
2-я ас. уляпі́ уляпі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час уляпі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уляпі́ць сов.

1. в разн. знач. влепи́ть;

у. маза́іку ў сцяну́ — влепи́ть моза́ику в сте́ну;

~пі́ў яму́ сне́жкай — влепи́л ему́ снежко́м;

у. ку́лю ў лоб — разг. влепи́ть пу́лю в лоб;

у. ву́чню дво́йку — влепи́ть ученику́ дво́йку;

у. апляву́ху — влепи́ть пощёчину;

2. (покрыть сплошь) улепи́ть;

у. сцяну́ афі́шамі — улепи́ть сте́ну афи́шами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уляпі́ць, уляплю, улепіш, улепіць; зак.

1. што. Уставіць, урабіць што‑н. пры дапамозе лепкі. Уляпіць мазаіку ў сцяну.

2. што, каму. Разм. Моцна ўдарыць, выцяць. Злаўчыўшыся, .. [Каржаневіч] так уляпіў у вуха Вергнеру, што той ледзь устояў на нагах. Гурскі. // Збіць каго‑н. [Пятрусь:] — Калі аконам з парабкамі памкнуліся заняць хлеў, дык яму так уляпілі хлопцы, што той ледзьве ўцёк. Гартны.

3. што, каму. Разм. Ужываецца замест дзеясловаў даць, паставіць і пад. пры ўзмацненні або нечаканасці дзеяння. Уляпіць вымову. Уляпіць вучню двойку. □ [Бялькевіч:] — Ну, вінаватыя. Але ж гэтакі штраф уляпіць — дзесяць працадзён! Мнагавата! Савіцкі.

4. што. Разм. Патраціць на што‑н. «Ой, якая раскоша! Усяго накупілі. Ой, шалёныя ж грошы за ўсё гэта ўляпілі!..» Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уляпі́ць разм.

1. (hinéin)kleben vt;

2. разм. (выцяць каго-н., моцна ўдарыць) j-m eins überhauen, j-m ein paar Híebe versétzen;

уляпі́ць каму-н. апляву́ху j-m éine Óhrfeige gében*;

уляпі́ць вымо́ву éinen stréngen Verwéis ertéilen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уле́пліваць гл. уляпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уляпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уле́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уляпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

влепи́ть сов., в разн. знач. уляпі́ць;

влепи́ть моза́ику в сте́ну уляпі́ць маза́іку ў сцяну́;

влепи́ть пу́лю перен. уляпі́ць ку́лю;

влепи́л в неё снежко́м перен. уляпі́ў у яе́ сне́жкай;

влепи́ть вы́говор перен. уляпі́ць вымо́ву;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вкати́ть сов.

1. укаці́ць; (наверх) ускаці́ць;

2. (въехать) разг. укаці́ць;

3. (об ударе и т. п.) разг. закаці́ць; усы́паць; уляпі́ць;

4. (отметку, выговор) прост. укаці́ць, уляпі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)