уло́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. уло́нне
Р. уло́ння
Д. уло́нню
В. уло́нне
Т. уло́ннем
М. уло́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уло́нне, -я, н.

Тое, што і лона.

Ва ўлонні мацеры.

На ўлонні прыроды (на адкрытым паветры).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уло́нне ср.

1. ло́но; чре́во;

ва ўло́нні ма́церы — в ло́не (во чре́ве) ма́тери;

2. (недра или поверхность воды, земли) ло́но;

◊ на ўло́нні прыро́ды — на ло́не приро́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уло́нне, ‑я, н.

Тое, што і лона. Але шчыра, помняць яны [вучні] й сёння І запомняць, пэўна, у доўгім часе Тую, што ад матчынага ўлоння Павяла іх смела ў першым класе. Кірэенка. [Алесь] стаў і глядзеў на свет. Дрэвы замерлі. Блішчэла шырокае ўлонне Дняпра. Караткевіч. Мне гэтак тады захацелася ў прастор палёў, на ўлонне сакавітых траў. Сабаленка.

•••

На ўлонні прыроды — тое, што і на лоне прыроды (гл. лона). Сялянскае жыццё — жыццё на ўлонні прыроды. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уло́нне н Mútterleib m -(e)s; Schoß m -es, Schöße;

◊ на уло́нні прыро́ды im Grünen, in der fréien Natúr; im Schóße der Natúr (паэт)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Mútterleib

m -(e)s, -er уло́нне ма́церы [ма́ці]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wild​1 [waɪld] n. : the wild уло́нне прыро́ды;

live in the wild жыць на во́лі (пра жывёл);

the wilds не́тры, гушча́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Абло́нь, аблона, аблонне ’роўнае поле, роўная лугавая прастора’ (БРС, Нас., Бяльк., Гарэц., КТС), польск. błoń, błonia, błonie. Паланізм? Параўн. абалонь, абалона, гл., аднак, лано, улонне. Магчыма, тут наглядаецца кантамінацыя пералічаных слоў. Параўн. блонне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ло́на, -а, н.

1. Улонне.

2. уст. Грудзі ці чэрава жанчыны як сімвал мацярынства.

Мацярынскае л.

3. перан., чаго. Нетры зямлі, вады.

4. перан. Тое, што з’яўляецца прытулкам, прыстанішчам для каго-, чаго-н.

◊

У лона чаго, у знач. прыназ. з Р (кніжн.) — у сферу якой-н. дзейнасці.

У лона царквы.

|| прым. ло́нны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Лоннае зрашчэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утро́ба ж.

1. (брюхо) чэ́рава, -ва ср.;

2. (внутренности, потроха) вантро́бы, -баў ед. нет;

◊

утро́ба ма́тери уло́нне ма́ці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)