укаро́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. укаро́чваю укаро́чваем
2-я ас. укаро́чваеш укаро́чваеце
3-я ас. укаро́чвае укаро́чваюць
Прошлы час
м. укаро́чваў укаро́чвалі
ж. укаро́чвала
н. укаро́чвала
Загадны лад
2-я ас. укаро́чвай укаро́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час укаро́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

укаро́чваць несов. укора́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укаро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да укараціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укараці́ць, -рачу́, -ро́ціш, -ро́ціць; -ро́чаны; зак., што.

Зрабіць карацейшым (у 1 і 3 знач.).

У. рукавы.

У. тэрмін.

|| незак. укаро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. укарачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

укараці́ць, укаро́чваць kürzer máchen; verkürzen vt, (áb)kürzen vt (тс. пра тэрмін)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

укора́чивать несов. укаро́чваць, пакаро́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укаро́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. укарочваць — укараціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shorten [ˈʃɔ:tn] v. укаро́чваць; укаро́чвацца; скарача́ць; скарача́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

укаро́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да укараціцца.

2. Зал. да укарочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kürzen

vt укаро́чваць, скарача́ць, памянша́ць

sich (D) die Zeit ~ — забаўля́цца, ба́віць час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)