уе́зд, -а і -у, М -дзе, м.

1. -у, гл. уехаць.

2. -а, мн. -ы, -аў. Месца, праз якое ўязджаюць куды-н.

Пры ўездзе ў вёску.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уе́зд

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. уе́зд
Р. уе́зду
Д. уе́зду
В. уе́зд
Т. уе́здам
М. уе́здзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уе́зд

‘месца, праз якое уязджаюць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уе́зд уе́зды
Р. уе́зда уе́здаў
Д. уе́зду уе́здам
В. уе́зд уе́зды
Т. уе́здам уе́здамі
М. уе́здзе уе́здах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уе́зд ист. паве́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уе́зд м.

1. род. уе́зду (действие) въезд;

на ра́ніцу прызна́чаны ўезд у го́рад — у́тром назна́чен въезд в го́род;

2. род. уе́зда (место, по которому въезжают куда-л.) въезд;

прыго́жы ўезд — краси́вый въезд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уе́зд, ‑а і ‑у, М ‑дзе, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. уехаць (у 1 знач.).

2. ‑а. Месца, праз якое ўязджаюць куды‑н. «А можна ж бліжэй праехаць, — падумаў Каваль, узрадаваны здагадкай. — Напрасткі! Распачаць катлаван і пракласці трасу. Там — уезд, тут — выезд». Савіцкі. Пры ўездзе ў вёску на высокай маляўнічай арцы віселі лозунгі. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уе́зд​II м. гіст. Lándkreis m -es, -e (im Russischen Zarenreich, in Rumänien)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уе́зд м.

1. (дзеянне) Éinfahrt f -, -en; Éinzug m -(e)s, -züge (урачысты);

пра́ва ўе́зду Éinreisegenehmigung f -, -en, Éinreiseerlaubnis f -, -se;

2. (месца) Éinfahrt f, Áuffahrt f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уе́хаць, уе́ду, уе́дзеш, уе́дзе; уе́дзь; зак.

1. Едучы, трапіць, пранікнуць унутр.

У. у лес.

2. Праехаць які-н. шлях (разм.).

За дзень уехалі сто кіламетраў.

3. перан. Увайсці ў што-н. мяккае, сыпучае; асесці, угрузнуць.

Хата ўехала ў зямлю.

|| незак. уязджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. уе́зд, -у, м.; прым. уязны́, -а́я, -о́е.

Уязная брама.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

въезд

1. (действие) уе́зд, -ду м.;

2. (место) уе́зд, -да м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)