тэтра́эдр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэтра́эдр тэтра́эдры
Р. тэтра́эдра тэтра́эдраў
Д. тэтра́эдру тэтра́эдрам
В. тэтра́эдр тэтра́эдры
Т. тэтра́эдрам тэтра́эдрамі
М. тэтра́эдры тэтра́эдрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тэтра́эдр м., мат. тетра́эдр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэтра́эдр, ‑а, м.

Спец. Правільны чатырохграннік, кожная грань якога мае форму трохвугольніка.

[Грэч. tetráedron ад tetra — у складаных словах — чатыры і hédra — аснова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тэтраэдр 4/279 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

тэтраэдр

т. 16, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тэтра́эдр м. матэм. Tetra¦éder n -s, -, Víerflächner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тэтра́эдр

(гр. tetraedron, ад tetras = чатыры + hedra = грань)

правільны чатырохграннік, кожная грань якога мае форму трохвугольніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэтра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая надае значэнне «чатыры», напрыклад: тэтраэдр, тэтраметр.

[Грэч. tetra — чатыры.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tetraéder

n -s, - матэм. тэтра́эдр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tetraedr, ~u

м. геам. тэтраэдр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)