Тых — перадае гук ад біцця сэрца (Шат.; мсцісл., Нар. лекс.), тых‑тых ‘тс’ (Нас.), ‘так-так, стук-стук’ (Бяльк.). Гукапераймальныя ўтварэнні. Сюды ж ты́каць, ты́хыць, тыхъць ‘хутка дыхаць’, ‘тахаць, стукаць’, ‘вельмі часта біцца (аб сэрцы)’ (Нас., Яруш., Бяльк., Юрч., Байк. і Некр.; мёрск., Нар. сл.), ‘дрыжаць, калаціцца (пра рукі)’ (Варл.), ты́хкаць ‘біцца (пра сэрца)’ (Касп., Шат., Юрч., Яруш.), ‘цікаць, чыкаць’ (Некр. і Байк.), тыханне, ты́хання ‘біццё сэрца, тахканне’ (Бяльк., Байк. і Некр., Юрч. СНС), ‘пульс’ (Гарэц., Др.-Падб.); ты́хацца ‘няроўна біцца’ (Касп.), ты́хкацца ‘моцна біцца (пра сэрца)’ (Юрч. СНЛ); ты́хтання ‘біццё сэрца’ (Яруш.) — апошняе з інтэнсіўным суфіксам ‑т‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
голена́стые мн., сущ., зоол. галяна́стыя, -тых;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
круглоро́тые мн., сущ., зоол. кругларо́тыя, -тых.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
сростноли́стные мн., сущ., бот. зрослалі́стыя, -тых;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
су́мчатые мн., сущ., зоол. су́мчатыя, -тых.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
цепкохво́стые мн., сущ., зоол. учэпістахво́стыя, -тых.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
чешу́йчатые мн., сущ., зоол. лускава́тыя, -тых;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
мемуа́ры, -аў.
Нататкі аб мінулых падзеях, зробленыя сведкамі або ўдзельнікамі тых падзей.
|| прым. мемуа́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
штрафны́, -а́я, -о́е.
1. гл. штраф.
2. Які мае адносіны да спагнання за парушэнне якіх-н. правіл.
Ш. ўдар (у футболе). Штрафная лава (у спорце: для тых, хто часова выдалены з поля за парушэнне правіл гульні). Ш. батальён, штрафная часць (з тых, хто правініўся).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
падва́хтавы, -ая, -ае (спец.).
Такі, які павінен заступіць на вахту для змены тых, хто стаіць на вахце.
П. матрос.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)