Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ты́льны ты́льный;
т. дазо́р — ты́льный дозо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ты́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца за кім‑, чым‑н., ззаду каго‑, чаго‑н. Адсюль добра была відна тыльная сцяна хаты і хлява.Дамашэвіч.Дзядзька ўзяў Даніка за рукаў, падвёў да дзвярэй другой, «тыльнай» палавіны хаты і пастукаў у дзверы.Брыль.// Знешні. [Наводчык Васіль] тыльным бокам далоні выціраў пот з ілба і наіўна, разгублена ад таго, што ўсе яго хвалілі, усміхаўся.Карпюк.// Адваротны. На тыльным баку каўняра вялікая лапіна зусім іншага колеру, чым усё паліто.Мехаў.
2. Тое, што і тылавы (у 1 знач.). Калона расцягнулася мо на якіх метраў дзвесце. Пярэднія, бакавыя і тыльныя дазоры таксама не вельмі адыходзілі ад бітай дарогі.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ты́льны:
ты́льная паве́рхня рукі́ Hándrücken m -s, -, Hándfläche f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ты́льныйты́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
rearward[ˈrɪəwəd]adj.fml за́дні; ты́льны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ты́льнік ‘кароткая дошка, якой закрываюць уваход у вулей з тылу’ (дзятл., Жыв. сл.). Да тыльны, тыл (гл.), сюды ж, відаць, ты́льня ‘прыбудоўка да сяней’ (ЛМТ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Крыву́лі1 ’калёсы для перавозкі лесу’ (Сцяц., Сцяшк., Нар. лекс., Нар. сл., Шатал., Сл. паўн.-зах.). Параўн. польск.krzywula ’тыльны шворан на возе’. Да крывы1 (гл.).
Крыву́лі2 ’ногі’ (Нар. лекс.). Да крывы1 (гл.), крываногі.