тылавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тылавы́ тылава́я тылаво́е тылавы́я
Р. тылаво́га тылаво́й
тылаво́е
тылаво́га тылавы́х
Д. тылаво́му тылаво́й тылаво́му тылавы́м
В. тылавы́ (неадуш.)
тылаво́га (адуш.)
тылаву́ю тылаво́е тылавы́я (неадуш.)
тылавы́х (адуш.)
Т. тылавы́м тылаво́й
тылаво́ю
тылавы́м тылавы́мі
М. тылавы́м тылаво́й тылавы́м тылавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тылавы́ тылово́й;

т. шпіта́ль — тылово́й го́спиталь;

а́я вайско́вая часць — тылова́я во́инская часть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тылавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да тылу (у 2–4 знач.). Тылавы раён. □ Для бітвы за Беларусь адлівалі танкавую браню на Урале, рабілі самалёты ў далёкіх тылавых гарадах, вучылі нястомна тысячы салдат. Мележ. На дапамогу тылавым ахоўным часцям былі кінуты лепшыя кадравыя дывізіі з танкамі. Шамякін. // Які знаходзіцца ў тыле (у 2 знач.). І тут, у тылавым шпіталі,.. [Дзям’яна] адразу ўсе заўважылі. Лупсякоў.

2. Тое, што і тыльны (у 1 знач.). З тылавога боку да лазні шчыльна падступаюцца густыя альховыя кусты. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тылавы́ вайск rǘckwärtig; Rück(en)-;

тылавы́ раён rǘckwärtiger Raum;

тылавы́я ча́сці rǘckwärtige Trppenteile pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тыл, -у, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Задняя частка, старана чаго-н.; частка, старана, процілеглая пярэдняй.

Зайсці з тылу.

2. Тэрыторыя, размешчаная ззаду лініі фронту.

Ударыць у т. праціўніку.

3. звычайна мн. Сукупнасць часцей, падраздзяленняў і ўстаноў, якія ствараюцца для матэрыяльнага, тэхнічнага і медыцынскага забеспячэння войск.

4. перан. У час вайны: уся краіна ў процілегласць фронту.

Працаўнікі тылу.

|| прым. тылавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тылово́й тылавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tyłowy

тылавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

non-combatant [ˌnɒnˈkɒmbətənt] adj. mil. нестраявы́, тылавы́; які́ не ўдзе́льнічае ў баявы́х апера́цыях

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rǘckwärtig

a

1) за́дні; зваро́тны

2) вайск. тылавы́;

~e Denste слу́жба ты́лу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АР’ЕРГА́РД

(ад франц. arrière задні, тылавы + garde варта),

мотастралковая (танкавая) часць (падраздзяленне), прызначана для прыкрыцця войскаў у час іх адыходу або маршу ад фронту ў тыл. Ідзе следам за гал. сіламі. Задача ар’ергарду затрымаць наступаючыя сілы праціўніка, выйграць час, неабходны для адрыву гал. сіл, і забяспечыць ім планамерны адыход на новыя рубяжы. Склад. задачы і аддаленасць ар’ергарду ад гал. сіл залежыць ад памеру калоны і баявых абставін. Звычайна асн. сілы ар’ергарду ўзмацняюцца ці падтрымліваюцца інш. спец. падраздзяленнямі і авіяцыяй.

т. 1, с. 477

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)