ту́пнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ту́пну ту́пнем
2-я ас. ту́пнеш ту́пнеце
3-я ас. ту́пне ту́пнуць
Прошлы час
м. ту́пнуў ту́пнулі
ж. ту́пнула
н. ту́пнула
Загадны лад
2-я ас. ту́пні ту́пніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ту́пнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ту́пнуць сов., однокр.

1. то́пнуть;

2. разг. спляса́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да тупаць.

2. Разм. Станцаваць. [Яўмень:] Мо’ і мы, свацця, тупнем, трасца ім у бок? Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́пнуць

1. áufstampfen vi;

2. разм. (станцаваць) (vór)tánzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ту́паць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Стукаць, біць нагой (нагамі) аб зямлю, падлогу і пад.

Т. нагамі.

2. Хадзіць (разм.).

Маці тупала каля печы.

|| аднакр. ту́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні (да 1 знач.).

|| наз. ту́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыту́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні́; аднакр.

Тупнуць, стукнуць нагой аб падлогу або зямлю.

П. ботамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́пнуть​I сов., однокр. ту́пнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tupnąć

зак. тупнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тупану́ць

‘тупнуць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. тупану́ тупанё́м
2-я ас. тупане́ш тупаняце́
3-я ас. тупане́ тупану́ць
Прошлы час
м. тупану́ў тупану́лі
ж. тупану́ла
н. тупану́ла
Загадны лад
2-я ас. тупані́ тупані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час тупану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ту́гаць ‘гайдаць, вагаць, штурхаць’, ‘насіцца, тупацець’ (ТС). Першае значэнне, магчыма, у выніку перастаноўкі з гу́таць ‘гушкаць’, параўн., аднак, ту́гнуць ‘тупнуць’ (гл.), тугоце́ць ‘ідучы, грукаць абцасамі, падэшвамі абутку’ (Руб.) — выразна гукапераймальнага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)