тупе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Станавіцца тупым (у 1, 3, 5 і 6 знач.).

Нажы тупеюць.

Погляд тупее.

Боль тупее.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тупе́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. тупе́ю тупе́ем
2-я ас. тупе́еш тупе́еце
3-я ас. тупе́е тупе́юць
Прошлы час
м. тупе́ў тупе́лі
ж. тупе́ла
н. тупе́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час тупе́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тупе́ць несов., прям., перен. тупе́ть;

нажы́ тупе́юць — ножи́ тупе́ют;

тупе́е па́мяць — тупе́ет па́мять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тупе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Станавіцца тупым (у 1 знач.); тупіцца. Нож тупее. // перан. Станавіцца менш вострым (пра боль). Боль спачатку быў рэзкі, але з кожным крокам тупеў. Язэп радаваўся — значыць, абыдзецца, і не трэба будзе лажыцца ў бальніцу. Асіпенка.

2. перан. Прыходзіць у стан атупення, станавіцца неўспрымальным, тупым. Памяць тупее. □ Баталаў з жахам заўважыў, як тупее ў яго хлопцаў былая нянавісць. Асіпенка. Семінарысты сноўдаліся па пакоі, асабліва ў часе падрыхтоўкі да экзаменаў, як тручаныя тараканы; іх галовы, нашпігаваныя папоўскай цвіллю, памалу тупелі. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тупе́ць

1. (пра нож і г. д.) stumpf wérden;

2. (пра розум, памяць) ábstumpfen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Тупе́ць ‘станавіцца тупым, неўспрымальным’ (ТСБМ), ст.-бел. тупети ‘слабець’: на блисканѧ з грому ѡko людское тупѣе (ГСБМ). Гл. тупа, тупы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атупе́ць гл. тупець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

blunt​2 [blʌnt] v.

1. атупля́ць, прытупля́ць (пачуцці, энергію); тупе́ць (пра чалавека)

2. тупі́ць; тупі́цца (пра інструменты)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тупе́ть несов., прям., перен. тупе́ць;

ножи́ тупе́ют нажы́ тупе́юць;

тупе́ет па́мять тупе́е па́мяць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verblöden

vi (s) (па)дурне́ць, (а)тупе́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)