тума́ нна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. выш. найвыш.
тума́ нна тума́ нней
-
Крыніцы:
krapivabr2012 ,
piskunou2012 ,
prym2009 ,
sbm2012 ,
tsbm1984 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тума́ нна нареч. прям. перен. а́ нно; см. а́ нны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тума́ нна
1. Прысл. да туманны (у 2, 3 і 4 знач.).
2. безас. у знач. вык. Пра наяўнасць туману дзе‑н. А на зары — яшчэ туманна І яшчэ золка на двары. Вярцінскі .
3. безас. у знач. вык. Пра стан невыразнасці, няяснасці ў думках, пачуццях і пад. Я не выспаўся, у галаве туманна .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тума́ нна прысл. é ierhaft; ú nklar
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
тума́ нно нареч.
1. тума́ нна ;
2. безл. в знач. сказ. тума́ нна ;
бы́ ло сы́ ро и тума́ нно было́ сы́ ра і тума́ нна ;
3. безл. в знач. сказ. перен. я́ на, тума́ нна ;
тума́ нно в голове́ , на душе́ цьмя́ на (тума́ нна ) у галаве́ , на душы́ ;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
hazily [ˈheɪzɪli] adv. тума́ нна , няя́ сна, невыра́ зна, цьмя́ на; імглі́ ста
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мляно́ , мля́ но ’туманна ’ (бяроз. , Шатал, брэсц. , Сл. Брэс. ). У выніку кантамінацыі польск. mglawo ’тс’ і бел. туманна ц.-палес. тэрыторыі, параўн. драг. холодно́ ’холадна’, выдрано́ ’месца, дзе ёсць рэха’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
му́ тна ,
1. Прысл. да мутны. Мутна глядзяць Запацеўшыя вокны. Танк .
2. безас. у знач. вык. Туманна . Кружылася ў галаве, і ў вачах было мутна. Чарнышэвіч .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
orá keln
vi
1) прадрака́ ць, прадка́ зваць
2) гавары́ ць тума́ нна [зага́ дкамі]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)