трыто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Хвастатае земнаводнае сямейства саламандраў, падобнае на яшчарку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыто́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трыто́н трыто́ны
Р. трыто́на трыто́наў
Д. трыто́ну трыто́нам
В. трыто́на трыто́наў
Т. трыто́нам трыто́намі
М. трыто́не трыто́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыто́н м., миф., зоол. трито́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыто́н ​1, ‑у, м.

У музыцы — інтэрвал, які мае аб’ём у тры тоны (павялічаная кварта або паменшаная квінта).

[Грэч. tritonon ад tri- — у складаных словах тры і tónos — тон.]

трыто́н ​2, ‑а, м.

1. Хвастатае земнаводнае сямейства саламандраў, якое нагадвае яшчарку.

2. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — сын бога мора Пасейдона з чалавечым целам і хвастом рыбы.

[Грэч. tritōn.]

трыто́н ​3, ‑а, м.

Ядро атама трытыю.

[Грэч. tritōn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трытон (у музыцы) 10/311

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Трытон (спадарожнік Нептуна) 7/484; 10/6

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

трытон,

музычны інтэрвал.

т. 16, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Трытон,

спадарожнік планеты Нептун.

т. 16, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Трытон,

марскі бог у старажытнагрэчаскай міфалогіі.

т. 16, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трыто́н м.

1. заал. Molch m -(e)s, -e;

2. міфал. Tríton m -ónen, -ónen;

3. фіз. Tríton n -s, -ónen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)