трыку́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і трохвугольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыку́тнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трыку́тнік трыку́тнікі
Р. трыку́тніка трыку́тнікаў
Д. трыку́тніку трыку́тнікам
В. трыку́тнік трыку́тнікі
Т. трыку́тнікам трыку́тнікамі
М. трыку́тніку трыку́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыку́тнік м., см. трохвуго́льнік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трыку́тнік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і трохвугольнік. [Бумберг] гаварыў Руліну не ад сябе: у яго адказе злілася агульная думка трыкутніка. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трыкутнік

т. 15, с. 548

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Трыкутнік (сузор’е) 4/547, 556—557 (карта), 597; 10/307

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Трыку́тнік ‘трохвугольнік’ (ТСБМ, Байк. і Некр.). Наватвор 1920‑х гадоў у выніку кантамінацыі польск. trójkąt і рус. треуго́льник ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паўднёвы трыкутнік (сузор’е) 4/597

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Паўднёвы Трыкутнік

т. 12, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

triangle [ˈtraɪæŋgl]n. трохвуго́льнік, трохку́тнік; трыку́тнік;

the eternal triangle любо́ўны трыку́тнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)