трохзу́бка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трохзу́бка |
трохзу́бкі |
| Р. |
трохзу́бкі |
трохзу́бак |
| Д. |
трохзу́бцы |
трохзу́бкам |
| В. |
трохзу́бку |
трохзу́бкі |
| Т. |
трохзу́бкай
трохзу́бкаю |
трохзу́бкамі |
| М. |
трохзу́бцы |
трохзу́бках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трёхзу́бка бот. трохзу́бка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Трабцы́ ’капачка’ (Сцяшк.). Відаць, з дра́бцы, дра́бці ’тс’ (ашм., іўеў., слонім., баран., стаўб., ЛА, 2) ці з гра́бзы ’матыка-трохзубка’ (Сцяшк. Сл.), у якім ‑з‑ замест ‑ц‑ пад уплывам лексемы зуб. Да драпаць ці грэбці, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)