тро́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тро́на тро́ны
Р. тро́ны тро́н
Д. тро́не тро́нам
В. тро́ну тро́ны
Т. тро́най
тро́наю		 тро́намі
М. тро́не тро́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Трона (хім.) 9/628

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

трона

Том: 34, старонка: 32.

img/34/34-032_0167_Трона.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

тро́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трона; прызначаны для трона. Трапная зала. Тронная прамова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тро́н тро́ны
Р. тро́на тро́наў
Д. тро́ну тро́нам
В. тро́н тро́ны
Т. тро́нам тро́намі
М. тро́не тро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насле́днік м. насле́дник;

○ н. прасто́ла (тро́на) — престолонасле́дник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

престолонасле́дник м. насле́днік прасто́ла (тро́на);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

престолонасле́дница ж. насле́дніца прасто́ла (тро́на).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трон трон, род. тро́на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dethrone [ˌdi:ˈθrəʊn] v. звярга́ць з прасто́ла/тро́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)