траску́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. траску́чы траску́чая траску́чае траску́чыя
Р. траску́чага траску́чай
траску́чае		 траску́чага траску́чых
Д. траску́чаму траску́чай траску́чаму траску́чым
В. траску́чы (неадуш.)
траску́чага (адуш.)		 траску́чую траску́чае траску́чыя (неадуш.)
траску́чых (адуш.)
Т. траску́чым траску́чай
траску́чаю		 траску́чым траску́чымі
М. траску́чым траску́чай траску́чым траску́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

траску́чы, -ая, -ае.

1. Які ўтварае трэск (у 1 і 2 знач.).

2. перан. Пусты, беззмястоўны, разлічаны на знешні эфект (аб размове, словах).

3. перан. Вельмі моцны (пра мароз).

|| наз. траску́часць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

траску́чы прям., перен. треску́чий;

т. маро́з — треску́чий моро́з;

~чыя фра́зы — треску́чие фра́зы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траску́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўтварае трэск (у 1 знач.). Два чалавекі ў высокіх ботах і футрах ідуць па траскучым лёдзе Пчолкі. Аляхновіч. // Рэзкі (голас, гук). Траскучы, прарэзлівы смех [Наташы] заглушаў бацькаў голас, біў па сценах, па ўсіх кутках дома. Кулакоўскі.

2. перан. Пусты, беззмястоўны, разлічаны на знешні эфект. Многія газеты не пазбавіліся яшчэ ад траскучай параднасці, бязмернага замілавання поспехамі і лічбамі, змяшчаюць агульныя заметкі і артыкулы замест дэталёвага паказу праведзенай работы, глыбокага вывучэння вопыту перадавікоў і простага, даступнага раскрыцця сутнасці гэтага вопыту. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траску́чы

1. knísternd; schnéidend, schrill (гук, голас);

траску́чы маро́з schnéidende Kälte;

2. (беззмястоўны):

траску́чыя фра́зы schmétternde [schwülstige] Phrásen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

треску́чий в разн. знач. траску́чы;

треску́чие фра́зы траску́чыя фра́зы;

треску́чий моро́з траску́чы маро́з.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няна́скі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Не наш (у 1 знач.), не свой; далёкі. Нянаскі чалавек. □ Траскучы мароз размаляваў шыбы дзівоснымі ўзорамі нянаскіх кветак. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скве́рыць ‘пячы (пра холад, мароз)’ (Адм.). Да гукапераймальнага *skvьr‑, гл. сквярціся ‘трашчаць, сычаць’, параўн. траскучы , трашчаць (пра мароз), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трашчо́тка ‘пеначка-жаўтаброўка, Phylloscopus sibilator’ (Дарафееў, Птушкі). Да трашча́ць (гл.), пра “траскучы” голас: Песня — моцнае сіп‑сіп‑сіпсір‑сірр (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trzaskający

1. які трашчыць;

2. траскучы;

mróz trzaskający — люты мароз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)